معانی کا ترجمہ آیت 17 سورت سورۂ زُخرُف - المختصر فی تفسیر القرآن الکریم کا فارسی ترجمہ - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 17

وَاِذَا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهٗ مُسْوَدًّا وَّهُوَ كَظِیْمٌ ۟

و چون یکی از آن‌ها را به دختر -که آن را به پروردگارش نسبت می‌دهد- مژده دهند چهره‌اش از غم و اندوه زیاد سیاه می‌شود، و سرشار از خشم می‌گردد. پس چگونه چیزی را که وقتی خودش به آن مژده داده می‌شود غمگین می‌گردد به پروردگارش نسبت می‌دهد؟

حالیہ صفحہ میں آیات کے فوائد:

• كل نعمة تقتضي شكرًا.

هر نعمتی، سپاسگزاری را ایجاب می‌کند.

• جور المشركين في تصوراتهم عن ربهم حين نسبوا الإناث إليه، وكَرِهوهنّ لأنفسهم.

ستم مشرکان در تصورات آنها در برابر پروردگارشان؛ آن‌گاه که دختران را به الله نسبت دادند، و آنها را برای خودشان نپسندیدند.

• بطلان الاحتجاج على المعاصي بالقدر.

بطلان استدلال به تقدیر برای ارتکاب گناهان.

• المشاهدة أحد الأسس لإثبات الحقائق.

مشاهده، یکی از پایه‌های اثباتِ حقایق است.