معانی کا ترجمہ آیت 4 سورت سورۂ فاتحہ - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 4

مٰلِكِ یَوْمِ الدِّیْنِ ۟ؕ

﴿مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ﴾ مالک کسی است که به صفت ملک و پادشاهی متصف باشد، به همین خاطر امر و نهی نموده و پاداش و سزا می‌دهد و با زیردستانش هرطور که بخواهد، رفتار می‌کند. در این آیه «ملک» به «یوم الدین» اضافه شده است و «یوم الدین» به معنی روز قیامت است، روزی که مردم پاداش اعمال خوب و بد خود را دریافت می‌کنند؛ زیرا در آن روز حقیقت پادشاهی و عدل و حکمت خداوندی، و افول پادشاهی آفریدگان برای خلائق روشن می‌گردد، تا جایی که در آن روز پادشاهان، مردم عادی، بردگان و همۀ انسان‌ها از حقوقی مساوی برخوردار می‌باشند و همه در برابر عظمت و شکوه الهی سرِ تسلیم فرود آورده و در انتظار مجازات او به سر می‌برند؛ امید پاداش از او دارند و از عذاب او در هراس‌اند. به همین خاطر خداوند متعال مالکیت خود بر روز جزا را بطور خاص در اینجا ذکر کرده است؛ وگرنه خداوند مالک روز قیامت و دیگر روزها است.