معانی کا ترجمہ آیت 41 سورت سورۂ انعام - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 41

بَلْ اِیَّاهُ تَدْعُوْنَ فَیَكْشِفُ مَا تَدْعُوْنَ اِلَیْهِ اِنْ شَآءَ وَتَنْسَوْنَ مَا تُشْرِكُوْنَ ۟۠

﴿بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ﴾ بلکه تنها او را می خوانید، و اگر بخواهد، هر چیزی را دور می‌سازد که وی را برای دور ساختنش به فریاد می‌طلبید، و آنچه را که شریک خدا قرار می‌دادید، فراموش می‌کنید. پس رابطۀ شما با انبازهایتان در سختی‌ها، این‌گونه است، و آنها را فراموش می‌کنید؛ زیرا می‌دانید که آنها نمی‌توانند زیان و فایده‌ای برسانند، و مالک مرگ و زندگی و گرد آوردن نیستند. اما خدا را می‌خوانید؛ چون می‌دانید او ضارّ و نافع است، و او دعای هر درمانده‌ای را اجابت می‌کند، پس چرا در هنگام خوشی و راحتی، به خدا شرک ورزیده و برای او شریکانی قرار می‌دهید؟ آیا شما هیچ سند عقلی یا نقلی مبنی بر صحت این کار دارید، یا بر خدا دروغ می‌بندید؟