Маънолар таржимаси Оят 176 Сура Аъроф сураси - Голландча таржима - Қуръони Карим қомуси

Оят: 176

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

176. En als Wij het hadden gewild, dan hadden Wij hem zeker met (Onze verzen) verheven (d.w.z. tot rang van geleerde). Maar hij bleef zich vastklampen aan de aarde (het wereldse leven) en volgde zijn zelfingenomen begeertes. Zijn beschrijving is zoals de beschrijving van een hond: als je hem wegjaagt, hangt zijn tong uit zijn bek en als je hem achterlaat, dan hangt zijn tong er nog steeds uit. Dit is de beschrijving van de mensen die Onze aayaat (tekenen) verwerpen. Vertel ze dus de (authentieke) verhalen, in de hoop dat zij erover nadenken.