Маънолар таржимаси Оят 82 Сура Каҳф сураси - Французча таржима - Нур Интернейшнл маркази - Қуръони Карим қомуси

Оят: 82

وَأَمَّا ٱلۡجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَٰمَيۡنِ يَتِيمَيۡنِ فِي ٱلۡمَدِينَةِ وَكَانَ تَحۡتَهُۥ كَنزٞ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَٰلِحٗا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا وَيَسۡتَخۡرِجَا كَنزَهُمَا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ وَمَا فَعَلۡتُهُۥ عَنۡ أَمۡرِيۚ ذَٰلِكَ تَأۡوِيلُ مَا لَمۡ تَسۡطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرٗا

82. Quant au mur, enfin, il appartenait à deux jeunes orphelins de la ville. Et il y avait sous le mur un trésor qui leur appartenait. Leur père était un homme très vertueux. Ton Seigneur a donc voulu que, une fois arrivés à l’âge adulte, (les deux garçons) déterrent leur trésor comme grâce de ton Seigneur. Je ne l’ai donc point fait de ma propre initiative. Telle est l’interprétation de ce que tu n’as pu avoir la patience de supporter. »