Маънолар таржимаси Сура Сод - Юнонча (грекча) таржима - Руввадут Таржама маркази - Бет рақами 454 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 17

ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلۡأَيۡدِۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

Δείξε λοιπόν (ω, Μωχάμμαντ) υπομονή για ό,τι λένε (οι άπιστοι). Και ανάφερε τον δούλο Μας, Δαβίδ, που είχε δύναμη (στη λατρεία και στην υπακοή προς Εμάς, και ενάντια στους εχθρούς του) και (δόξαζε πολύ Εμάς, και) στρεφόταν συνεχώς με μεταμέλεια προς Εμάς.

Оят: 18

إِنَّا سَخَّرۡنَا ٱلۡجِبَالَ مَعَهُۥ يُسَبِّحۡنَ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِشۡرَاقِ

Υποτάξαμε τα βουνά να δοξάζουν μαζί του τον Αλλάχ το βράδυ και το πρωί,

Оят: 19

وَٱلطَّيۡرَ مَحۡشُورَةٗۖ كُلّٞ لَّهُۥٓ أَوَّابٞ

και (το ίδιο έκαναν) τα πουλιά που συγκεντρώθηκαν (γι' αυτόν): όλα υπάκουα σ' αυτόν (τον Δαβίδ, και δόξασαν μαζί του τον Αλλάχ).

Оят: 20

وَشَدَدۡنَا مُلۡكَهُۥ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحِكۡمَةَ وَفَصۡلَ ٱلۡخِطَابِ

Ενισχύσαμε το βασίλειό του (Δαβίδ) και του δώσαμε σοφία και ορθή κρίση στον λόγο και στην απόφαση.

Оят: 21

۞ وَهَلۡ أَتَىٰكَ نَبَؤُاْ ٱلۡخَصۡمِ إِذۡ تَسَوَّرُواْ ٱلۡمِحۡرَابَ

Ήρθε σε σένα (ω, Μωχάμμαντ) η είδηση των δύο αντίπαλων (Αγγέλων), όταν μπήκαν στο δωμάτιο της λατρείας του (Δαβίδ, χωρίς να περάσουν από την κλειστή πόρτα του);

Оят: 22

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَىٰ دَاوُۥدَ فَفَزِعَ مِنۡهُمۡۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ خَصۡمَانِ بَغَىٰ بَعۡضُنَا عَلَىٰ بَعۡضٖ فَٱحۡكُم بَيۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ وَلَا تُشۡطِطۡ وَٱهۡدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ

Όταν μπήκαν στον τόπο του Δαβίδ, και (ο Δαβίδ) τρόμαξε απ' αυτούς, είπαν: «Μη φοβάσαι! Είμαστε δύο αντίπαλοι, που αδικήσαμε ο ένας τον άλλον. Κρίνε λοιπόν μεταξύ μας με τη δικαιοσύνη, μην αδικήσεις (εμάς με την κρίση σου) και καθοδήγησέ μας στο σωστό δρόμο.»

Оят: 23

إِنَّ هَٰذَآ أَخِي لَهُۥ تِسۡعٞ وَتِسۡعُونَ نَعۡجَةٗ وَلِيَ نَعۡجَةٞ وَٰحِدَةٞ فَقَالَ أَكۡفِلۡنِيهَا وَعَزَّنِي فِي ٱلۡخِطَابِ

(Ένας απ' αυτούς είπε): «Αυτός είναι ο αδερφός μου. Ο οποίος έχει ενενήντα εννέα προβατίνες ενώ εγώ έχω μόνο μία. Και (μου) είπε: «Δώσ' τη μου.» και με νίκησε στα λόγια.»

Оят: 24

قَالَ لَقَدۡ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعۡجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِۦۖ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡخُلَطَآءِ لَيَبۡغِي بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٍ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَقَلِيلٞ مَّا هُمۡۗ وَظَنَّ دَاوُۥدُ أَنَّمَا فَتَنَّٰهُ فَٱسۡتَغۡفَرَ رَبَّهُۥ وَخَرَّۤ رَاكِعٗاۤ وَأَنَابَ۩

(Ο Δαβίδ) είπε: «Πράγματι, σε αδίκησε που ζήτησε να προσθέσει την προβατίνα σου στις προβατίνες του. Πράγματι, πολλοί συνέταιροι καταπιέζουν ο ένας τον άλλον, εκτός απ' αυτούς που πιστεύουν και κάνουν ενάρετες πράξεις, και πόσο λίγοι είναι αυτοί!» Τότε ο Δαβίδ κατάλαβε ότι Εμείς τον δοκιμάζαμε (μ' αυτή την υπόθεση), και έτσι, ζήτησε συγχώρεση από τον Κύριό του, έπεσε σε Σιτζούντ στάση (με το μέτωπο στο έδαφος) και στράφηκε με μεταμέλεια. [Δεν αναφέρεται εδώ γιατί ζήτησε συγχώρεση, αλλά μπορεί επειδή έκρινε αφού άκουσε τον έναν και χωρίς να ακούσει τον άλλον].

Оят: 25

فَغَفَرۡنَا لَهُۥ ذَٰلِكَۖ وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

Έτσι, του το συγχωρήσαμε αυτό, και (την Ημέρα της Κρίσεως) θα είναι ένας από τους κοντινούς δούλους Μας και θα έχει ένα καλό μέρος επιστροφής (τον Παράδεισο).

Оят: 26

يَٰدَاوُۥدُ إِنَّا جَعَلۡنَٰكَ خَلِيفَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱحۡكُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ ٱلۡهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا نَسُواْ يَوۡمَ ٱلۡحِسَابِ

(Είπαμε): «Ω, Δαβίδ! Πράγματι, σε κάναμε κυρίαρχο στη γη (στο βασίλειό σου), κρίνε λοιπόν μεταξύ των ανθρώπων με την αλήθεια και μην ακολουθείς τις επιθυμίες σου για να μη σε παρασύρουν μακριά από το δρόμο του Αλλάχ.» Πράγματι, όσοι παρεκκλίνουν από το δρόμο του Αλλάχ, θα έχουν αυστηρό μαρτύριο την Ημέρα του Απολογισμού για ό,τι παραμέλησαν (από καλές πράξεις και από το να κρίνουν με την αλήθεια μεταξύ των ανθρώπων).