Маънолар таржимаси Сура Моида - Юнонча (грекча) таржима - Руввадут Таржама маркази - Бет рақами 112 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 24

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ

Είπαν: «Ω, Μωυσή! Δε θα μπούμε ποτέ σ' αυτή (την πόλη) όσο αυτοί είναι μέσα της. Πήγαινε εσύ και ο Κύριός σου και πολεμήστε, εμείς θα καθίσουμε εδώ!»

Оят: 25

قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

Είπε (ο Μωυσής): «Κύριέ μου! Δεν έχω καμία εξουσία εκτός σ' εμένα και στον αδελφό μου, οπότε χώρισέ μας απ' αυτούς τους ανυπάκουους ανθρώπους.»

Оят: 26

قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

(Ο Αλλάχ) είπε: «Αυτή η πόλη θα είναι απαγορευμένη γι' αυτούς για σαράντα χρόνια, κατά τα οποία θα περιπλανώνται στη γη (στην έρημο). Γι' αυτό, μη στεναχωριέσαι (ω, Μωυσή) για τους ανυπάκουους ανθρώπους.»

Оят: 27

۞ وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ

Αφηγήσου (ω, Μωχάμμαντ) σ' αυτούς (τους Εβραίους) με την αλήθεια την ιστορία των δύο γιων του Αδάμ (του Καμπήλ -Κάϊν- και του Χαμπήλ -Άβελ-), όταν και οι δύο πρόσφεραν μια θυσία (από καθέναν τους). Αλλά (η προσφορά) έγινε δεκτή από τον έναν (τον Χαμπήλ) και δεν έγινε δεκτή από τον άλλον (τον Καμπήλ). Είπε (ο Καμπήλ): «Θα σε σκοτώσω.» Είπε (ο Χαμπήλ): «Ο Αλλάχ δέχεται μόνο απ' αυτούς που φυλάσσονται από την τιμωρία Του (τηρώντας τις εντολές Του και απέχοντας από τις απαγορεύσεις Του).

Оят: 28

لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقۡتُلَنِي مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٖ يَدِيَ إِلَيۡكَ لِأَقۡتُلَكَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Εάν απλώσεις το χέρι σου προς εμένα για να με σκοτώσεις, δεν θα απλώσω το χέρι μου προς εσένα για να σε σκοτώσω! Πράγματι, φοβάμαι τον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων.

Оят: 29

إِنِّيٓ أُرِيدُ أَن تَبُوٓأَ بِإِثۡمِي وَإِثۡمِكَ فَتَكُونَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِۚ وَذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ

(Συνέχισε ο Χαμπήλ λέγοντας για να τον φοβίσει) θέλω να κουβαλήσεις την αμαρτία (σου) εναντίον μου (του φόνου μου) μαζί μ' όλες τις προηγούμενες αμαρτίες σου, και έτσι θα είσαι ένας από τους κατοίκους της Φωτιάς. Αυτή είναι η τιμωρία των άδικων!»

Оят: 30

فَطَوَّعَتۡ لَهُۥ نَفۡسُهُۥ قَتۡلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُۥ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

Αλλά ο ίδιος του ο εαυτός (Καμπήλ) τον παρότρυνε και του έκανε να φανεί δίκαιος ο φόνος του αδελφού του. Έτσι, τον σκότωσε και έγινε ένας από τους χαμένους!

Оят: 31

فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّٰدِمِينَ

Έπειτα, ο Αλλάχ έστειλε ένα κοράκι να σκάψει το έδαφος (για να θάψει άλλο νεκρό κοράκι) για να του δείξει (στον Καμπήλ) πώς να θάψει το πτώμα του αδελφού του. Είπε (ο Καμπήλ): «Αλίμονό μου! Δεν κατάφερα ούτε να γίνω σαν αυτό το κοράκι για να θάψω το πτώμα του αδελφού μου;» Και έτσι έγινε ένας απ' αυτούς που έπεσαν σε τύψεις.