Маънолар таржимаси Оят 150 Сура Аъроф сураси - Италянча таржима - Усмон Шариф - Қуръони Карим қомуси

Оят: 150

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

E quando Mūsā tornò al suo popolo arrabbiato e afflitto, disse: “Quanto è infausto ciò che avete preso in mia assenza! Avete affrettato l’ordine del vostro Dio?» E gettò le tavole, e prese la testa di suo fratello, trascinandolo a sé. Disse: «O figlio di mia madre! In verità il popolo mi ha visto debole, e stavano per uccidermi. Non far gioire di me i nemici e non mettermi tra gli ingiusti”.