Маънолар таржимаси Оят 179 Сура Аъроф сураси - Қуръон Карим мухтасар тафсирининг кхмерча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 179

وَلَقَدۡ ذَرَأۡنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ لَهُمۡ قُلُوبٞ لَّا يَفۡقَهُونَ بِهَا وَلَهُمۡ أَعۡيُنٞ لَّا يُبۡصِرُونَ بِهَا وَلَهُمۡ ءَاذَانٞ لَّا يَسۡمَعُونَ بِهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានបង្កើតភាគច្រើននៃពពួកជិន និងមនុស្សលោកសម្រាប់ដាក់ក្នុងនរកជើហាន់ណាំ ដោយសារតែយើងបានដឹងថា ពិតណាស់ ពួកគេនឹងសាងទង្វើរបស់ពួកដែលចូលឋាននរក។ ពួកគេមានចិត្ត តែពួកគេមិនយកវាមកពិចារណាដើម្បីដឹងថា តើអ្វីដែលនាំមកនូវផលប្រយោជន៍និងអ្វីដែលនាំមកនូវគ្រោះថ្នាក់ចំពោះពួកគេឡើយ។ ពួកគេមានភ្នែក ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានយកភ្នែករបស់ពួកគេមើលសញ្ញាភស្តុតាងរបស់អល់ឡោះដែលមាននៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកគេនិងក្នុងពិភពលោកនេះ ដោយយកវាជាមេរៀននោះឡើយ។ ពួកគេមានត្រចៀក តែពួកគេមិនយកវាមកស្តាប់វាក្យខណ្ឌទាំងឡាយរបស់អល់ឡោះ និងពិចារណាចំពោះអ្វីដែលមាននៅក្នុងវានោះឡើយ។ ពួកដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិបែបនេះ ពួកគេប្រៀបដូចជាសត្វពាហនៈដែលគ្មានសតិបញ្ញាដូច្នោះដែរ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេគឺវង្វេងជាងសត្វពាហនៈទាំងនោះទៅទៀត។ ពួកទាំងនោះ គឺជាពួកដែលធ្វេសប្រហែសពីការមានជំនឿចំពោះអល់ឡោះនិងថ្ងៃបរលោក។

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• خلق الله للبشر آلات الإدراك والعلم - القلوب والأعين والآذان - لتحصيل المنافع ودفع المضار.

• អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានបង្កើតឲ្យមនុស្សលោកនូវញាណដែលទទួលដឹងលឺ(ដួងចិត្ត ភ្នែក ត្រចៀក)ដើម្បីអាចឲ្យពួកគេទាញយកផលប្រយោជន៍ និងការពារពីគ្រោះថ្នាក់នានា។

• الدعاء بأسماء الله الحسنى سبب في إجابة الدعاء، فيُدْعَى في كل مطلوب بما يناسب ذلك المطلوب، مثل: اللهمَّ تب عَلَيَّ يا تواب.

• ការបួងសួងសុំតាមរយៈព្រះនាមរបស់អល់ឡោះដ៏ល្អប្រពៃ គឺជាមូលហេតុមួយដែលនាំឲ្យទ្រង់ទទួលយកការបួងសួងនោះ។ ដូច្នេះ គេបួងសួងសុំរាល់សំណូមពររបស់គេ(ដោយប្រើព្រះនាមរបស់ទ្រង់)ឲ្យសមស្របនឹងសំណូមពរនោះ។ ឧទាហរណ៍ៈ “ឱអល់ឡោះជាម្ចាស់! សូមទ្រង់មេត្តាទទួលយកនូវការសារភាពរបស់ខ្ញុំផងចុះ ឱម្ចាស់ដែលមហាទទួលយកនូវការសារភាពកំហុស”។

• التفكر في عظمة السماوات والأرض، والتوصل بهذا التفكر إلى أن الله تعالى هو المستحق للألوهية دون غيره؛ لأنه المنفرد بالصنع.

• ការត្រិះរិះពិចារណាអំពីភាពធំធេងនៃមេឃានិងផែនដី ហើយផ្សាភ្ជាប់ការត្រិះរិះនេះទៅកាន់អល់ឡោះជាម្ចាស់ ដែលថាពិតណាស់ ទ្រង់គឺជាម្ចាស់ដែលសាកសមត្រូវគេគោរពសក្ការៈបំផុតដោយគ្មាននរណាផ្សេងពីទ្រង់ឡើយ ពីព្រោះទ្រង់គឺជាអ្នកដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់នេះតែមួយអង្គឯងគត់។