Маънолар таржимаси Оят 17 Сура Анфол сураси - Курд тили Курмонча шеваси таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 17

فَلَمۡ تَقۡتُلُوهُمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ قَتَلَهُمۡۚ وَمَا رَمَيۡتَ إِذۡ رَمَيۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ رَمَىٰ وَلِيُبۡلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡهُ بَلَآءً حَسَنًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

17. ڤێجا نە هەوە ئەو دكوشتن، بەلێ خودێ ئەو كوشتن و نە تو بوویی [هەی پێغەمبەر وەختێ خیز گەهشتییە سەروچاڤێت هەمییان] تە هاڤێتی وەختێ تە هاڤێتی، بەلێ خودێ هاڤێت، و دا خودێ ب ڤێ [هاریكرن و سەرئێخستنێ] قەنجی و كەرەمەكا باش د گەل خودان باوەران بكەت، ب ڕاستی خودێ گوهدێر و زێدە زانایە.