Маънолар таржимаси Оят 19 Сура Юнус сураси - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 19

وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّاۤ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْا ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فِیْمَا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

خلک يوازې يو مؤمن موحد امت وو، خو اختلاف يې وکړ؛ نو څوک ترې مؤمن پاتې شو، او چا کفر وکړ، که چېرې د الله دا پرېکړه نه وای تېره شوې چې هغه په دنيا کې د هغوی ترمنځ د هغه څه په اړه پرېکړه نه کوي چې اختلاف يې پکښې کړی دی، بلکې د هغوی ترمنځ به په هغو کې د قيامت په ورځ پرېکړه کوي، که دا نه وی، هرومرو به يې د هغوی ترمنځ د هغه څه په اړه په دنيا کې پرېکړه کړې وای چې اختلاف پکې کوي؛ نو په سمه لار روان به له لار ورکي بېل شوی وای.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• عظم الافتراء على الله والكذب عليه وتحريف كلامه كما فعل اليهود بالتوراة.

پر الله د درواغ تړلو لوی والی، د هغه د خبرو بدلول لکه يهودو چې په تورات کې وکړل.

• النفع والضر بيد الله عز وجل وحده دون ما سواه.

ګټه او تاوان يوازې د الله په لاس کې دی له هغه پرته له بل چا سره نه دي.

• بطلان قول المشركين بأن آلهتهم تشفع لهم عند الله.

د مشرکانو د وينا بطلان چې د هغوی معبودان د الله په وړاندې د هغوی سپارښتنه کوي.

• اتباع الهوى والاختلاف على الدين هو سبب الفرقة.

د نفسي غوښتنو پيروي او په دين کې اختلاف کول د تفرقې لامل کيږي.