Маънолар таржимаси Оят 91 Сура Мўъминун - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг паштунча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 91

مَا اتَّخَذَ اللّٰهُ مِنْ وَّلَدٍ وَّمَا كَانَ مَعَهٗ مِنْ اِلٰهٍ اِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ اِلٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ ؕ— سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله څوک زوی نه دی نيولی لکه څنګه چې کفارګومان کوي او نه له هغه سره په حقه بل معبود شته، که داسې وی چې له هغه سره په حقه بل معبود وی، هرومرو به هر معبود له مخلوق څخه له خپلې هغې برخې سره تللی و چې پيداکړې يې ده او يو پر بل به برلاسي شوي وی؛ د نړۍ نظام به فاسد شوی وی، خو حقيقت دا دی چې له دې څخه هيڅ هم نه دي واقع شوي؛ نو دا پر دې دلالت کوي چې پر حقه معبود یو دی او هغه يوازې الله دی، پاک او سپېڅلی دی له هغه څه څخه چې مشرکان يې ورته بيانوي او د زوی او شريک وړ نه دی.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الاستدلال باستقرار نظام الكون على وحدانية الله.

د نړۍ د نظام په سمه توګه پاتې کېدو څخه د الله پر يوازېتوب استدلال کول.

• إحاطة علم الله بكل شيء.

پر هر څه د الله تعالی د پوهې چاپېروالی.

• معاملة المسيء بالإحسان أدب إسلامي رفيع له تأثيره البالغ في الخصم.

له بدۍ کوونکي سره ښه چلند کول يو لوړ اسلامي ادب دی چې په مقابل لوري کې زيات اغېزناک وي.

• ضرورة الاستعاذة بالله من وساوس الشيطان وإغراءاته.

د شيطان له وسوسو او تېر اېستلو څخه پر الله د پناه غوښتولو اړتيا.