Маънолар таржимаси Оят 14 Сура Фуссилат сураси - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 14

اِذْ جَآءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ اَیْدِیْهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّا اللّٰهَ ؕ— قَالُوْا لَوْ شَآءَ رَبُّنَا لَاَنْزَلَ مَلٰٓىِٕكَةً فَاِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

کله چې هغوی ته يې رسولان راغلل چې يو پر بل پسې يې يوه بلنه ورکوله، امر يې ورته کولو چې يوازې دیو الله عبادت وکړئ، له هغوی يې کافرانو وويل: که چېرې پالونکي مو موږ ته د پرېښتو نازلول د استازو په توګه غوښتلای نو را نازلې کړې به يې وای، بېشکه موږ پر هغه څه کافران يو چې تاسو ورسره رالېږل شوي ياست، ځکه تاسو زموږ غوندې انسانان ياست.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الإعراض عن الحق سبب المهالك في الدنيا والآخرة.

له حق څخه مخ اړول په دنيا او آخرت کې د تباهيو لامل دی.

• التكبر والاغترار بالقوة مانعان من الإذعان للحق.

پر ځواک دوکه کیدل او کبر دواړه د حق له منلو څخه مانع دي.

• الكفار يُجْمَع لهم بين عذاب الدنيا وعذاب الآخرة.

د کافرانو لپاره به د دنيا او آخرت عذاب يوځای کړل شي.

• شهادة الجوارح يوم القيامة على أصحابها.

د غړو د خپلو څښتنانو پر خلاف شاهدي ورکول.