Маънолар таржимаси Сура Муҳаммад сураси - Паштанча таржима - Руввадут таржама маркази таржимонлари - Қуръони Карим қомуси

محمد

Оят: 1

اَلَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَصَدُّوْا عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ اَضَلَّ اَعْمَالَهُمْ ۟

كومو خلکو چې کفر وکړ او د الله له لارې يې (خلک) اېسارول، الله يې عملونه له منځه وړي دي.

Оят: 2

وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَاٰمَنُوْا بِمَا نُزِّلَ عَلٰی مُحَمَّدٍ وَّهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّهِمْ ۙ— كَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّاٰتِهِمْ وَاَصْلَحَ بَالَهُمْ ۟

او هغه کسان چې ايمان يې راوړى، سم كارونه يې كړي او خصوصا په هغه څه يې هم ايمان راوړى چې پر محمد صلی الله عليه وسلم نازل شوي او هغه يې د خپل پالونکي له لوري حق هم دي، نو الله به يې ګناهونه ترې ورژوي او حال به يې سم كړي.

Оят: 3

ذٰلِكَ بِاَنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَاَنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَّبِّهِمْ ؕ— كَذٰلِكَ یَضْرِبُ اللّٰهُ لِلنَّاسِ اَمْثَالَهُمْ ۟

دا ځكه چې كافرانو د باطل پيروي وكړه او مومنانو د هغه حق پيروي وكړه چې د هغو د رب لخوا راغلى دى، پدې ډول الله خلكو ته د هغو مثالونه (احوال) ورښايي.

Оят: 4

فَاِذَا لَقِیْتُمُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا فَضَرْبَ الرِّقَابِ ؕ— حَتّٰۤی اِذَاۤ اَثْخَنْتُمُوْهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ ۙ— فَاِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَاِمَّا فِدَآءً حَتّٰی تَضَعَ الْحَرْبُ اَوْزَارَهَا— ذٰلِكَ ۛؕ— وَلَوْ یَشَآءُ اللّٰهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ ۙ— وَلٰكِنْ لِّیَبْلُوَاۡ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ ؕ— وَالَّذِیْنَ قُتِلُوْا فِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ فَلَنْ یُّضِلَّ اَعْمَالَهُمْ ۟

او كله چې له دغو كافرانو سره تاسي مخامخ كيدلئ نو (لومړى كار) د څټونو وهل دي، تر دې پورې چې كله تاسي هغوې ښه وټكوئ نو بنديان كلک وتړئ، له هغه وروسته (ستاسي خوښه چې) ښېګنه كوئ او كه د فديې معامله كوئ تر هغه پورې چې جګړه (جنګیالي) خپله وسله وغورځوي. دغه دى ستاسي دكولو كار، كه الله غوښتي واى نو پخپله به يې له هغو څخه غچ اخستى و، خو (دغه كړنلاره هغه د دې لپاره غوره كړيده) څو تاسي يو د بل په وسيله وازمائي. او كوم كسان چې د الله په لار كې و وژل شي الله به د هغوی عملونه هيڅكله ورک نكړي.

Оят: 5

سَیَهْدِیْهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ۟ۚ

زر به سمه لار ورته وښايي او حال به يې سم كړي.

Оят: 6

وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ۟

او هغوى به هغه جنت ته ننباسي چې هغوی ته يې ورپيژندلى دى.

Оят: 7

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِنْ تَنْصُرُوا اللّٰهَ یَنْصُرْكُمْ وَیُثَبِّتْ اَقْدَامَكُمْ ۟

ای مومنانو! كه تاسي د الله (د دين) مرسته وكړئ هغه به ستاسي مرسته وكړي او پښې به مو ټينګې كړي.

Оят: 8

وَالَّذِیْنَ كَفَرُوْا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَاَضَلَّ اَعْمَالَهُمْ ۟

او كوم خلک چې كافر شوي نو هغوی لره تباهي ده، او عملونه به يې وربرباد كړي.

Оят: 9

ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَرِهُوْا مَاۤ اَنْزَلَ اللّٰهُ فَاَحْبَطَ اَعْمَالَهُمْ ۟

دا له دې امله چې هغوى هغه څه بد ګڼلي چې الله رانازل كړي، نو (الله) یې عملونه له منځه يوړل.

Оят: 10

اَفَلَمْ یَسِیْرُوْا فِی الْاَرْضِ فَیَنْظُرُوْا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ؕ— دَمَّرَ اللّٰهُ عَلَیْهِمْ ؗ— وَلِلْكٰفِرِیْنَ اَمْثَالُهَا ۟

آيا هغوى په ځمكه كې نه دي ګرځېدلي څو وګوري چې تر هغوى مخکې خلكو پايله څنګه وه؟ الله هغوى تباه كړل او كافرانو ته همداسې سزاګانې دي.

Оят: 11

ذٰلِكَ بِاَنَّ اللّٰهَ مَوْلَی الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَاَنَّ الْكٰفِرِیْنَ لَا مَوْلٰی لَهُمْ ۟۠

دا ځكه چې د مومنانو كار جوړوونكى الله دى، او د كافرانو څوک (ملګرى) كار جوړوونكى نشته.

Оят: 12

اِنَّ اللّٰهَ یُدْخِلُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جَنّٰتٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ ؕ— وَالَّذِیْنَ كَفَرُوْا یَتَمَتَّعُوْنَ وَیَاْكُلُوْنَ كَمَا تَاْكُلُ الْاَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًی لَّهُمْ ۟

پرته له شکه كومو خلكو چې ايمان راوړى او سم كارونه يې كړي الله به يې داسې جنتونو ته ننباسي چې ترې لاندې ويالې بهيږي او كوم خلك چې كافر شوي (لږه) دنيايي ګټه اخلي، د څارويو غوندې خوراكونه كوي او اور د هغوى اصلي هستوګنځى دى.

Оят: 13

وَكَاَیِّنْ مِّنْ قَرْیَةٍ هِیَ اَشَدُّ قُوَّةً مِّنْ قَرْیَتِكَ الَّتِیْۤ اَخْرَجَتْكَ ۚ— اَهْلَكْنٰهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ۟

او څومره (زیات) داسې كلي وو چې هغه ستا له دې كلي نه چې ته يې بهر اېستلى يې، ډېر ځواكمن و، موږ هغوى تباه كړل، بيا يې نو څوك مرستندوى نه و.

Оят: 14

اَفَمَنْ كَانَ عَلٰی بَیِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّهٖ كَمَنْ زُیِّنَ لَهٗ سُوْٓءُ عَمَلِهٖ وَاتَّبَعُوْۤا اَهْوَآءَهُمْ ۟

ايا هغه څوك چې د خپل رب له لوري په روښانه او څرګند هدايت باندې وي د هغو خلكو په څېر دی چې د هغو لپاره د هغوی بد عمل ښايسته كړى شويدى او هغوى د خپلو نفسي غوښتنو پيروان ګرځيدلي دي.

Оят: 15

مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِیْ وُعِدَ الْمُتَّقُوْنَ ؕ— فِیْهَاۤ اَنْهٰرٌ مِّنْ مَّآءٍ غَیْرِ اٰسِنٍ ۚ— وَاَنْهٰرٌ مِّنْ لَّبَنٍ لَّمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهٗ ۚ— وَاَنْهٰرٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۚ۬— وَاَنْهٰرٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّی ؕ— وَلَهُمْ فِیْهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرٰتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّنْ رَّبِّهِمْ ؕ— كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوْا مَآءً حَمِیْمًا فَقَطَّعَ اَمْعَآءَهُمْ ۟

بیان د هغه جنت چې دپرهيز ګارانو سره یې ژمنه شوې ده (داسې دی:)، په هغه كې به ويالې وي د صافو اوبو (چې بد بویه نه وي) او بهیدونکي ويالې د داسې شيدو چې بد خونده به نه وي، او ويالې د داسې شرابو چې څښونكو لپاره خوندور وي او ويالى د صافو (خالصو) شاتو، په هغه كې به د هغوی لپاره هر راز ميوې وي او د هغوی د رب لخوا بخښنه (ايا هغه څوك چې د دغه وړ دى) د هغو خلكو په څېر كيداى شي چې په دوزخ كې به تل اوسيدونكى وي او په هغو باندې به داسې ګرمې اوبه څښلى شي چې د هغوی كولمې به غوڅې غوڅې كړي؟!

Оят: 16

وَمِنْهُمْ مَّنْ یَّسْتَمِعُ اِلَیْكَ ۚ— حَتّٰۤی اِذَا خَرَجُوْا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوْا لِلَّذِیْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ اٰنِفًا ۫— اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ طَبَعَ اللّٰهُ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ وَاتَّبَعُوْۤا اَهْوَآءَهُمْ ۟

او ځینې له دوی نه تا ته غوږ نيسي تر دې چې کله له تا بهر لاړ شي بيا د پوهې څښتنانو ته وايي: (لږ) وړاندې يې څه وويل؟ دوى هغه خلك دي چې الله يې په زړونو ټاپه وهلې او خپلو هوسونو پسې روان دي.

Оят: 17

وَالَّذِیْنَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًی وَّاٰتٰىهُمْ تَقْوٰىهُمْ ۟

او كومو خلكو چې لار موندلې، الله به يې هدايت ورزيات او تقوا به وركړي.

Оят: 18

فَهَلْ یَنْظُرُوْنَ اِلَّا السَّاعَةَ اَنْ تَاْتِیَهُمْ بَغْتَةً ۚ— فَقَدْ جَآءَ اَشْرَاطُهَا ۚ— فَاَنّٰی لَهُمْ اِذَا جَآءَتْهُمْ ذِكْرٰىهُمْ ۟

نو اّيا دوى د هغه قیامت انتظار باسي چې په ناڅاپي ډول به ورباندې راشي؟ د هغه علامات (نښې) خو راغلي دي، كله چې هغه پخپله راشي نو اّيا د دوى لپاره به د نصيحت قبلولو څه فرصت پاتې شي؟

Оят: 19

فَاعْلَمْ اَنَّهٗ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْۢبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِیْنَ وَالْمُؤْمِنٰتِ ؕ— وَاللّٰهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوٰىكُمْ ۟۠

نو پوه شه چې په رېښتيا له الله پرته (په حق سره) بل معبود نشته، او د خپلې ګناه او د نورو مومنانو نارينه وو او ښځينه وو لپاره بخښنه وغواړه، او الله ته ستاسي د ګرځېدو راګرځېدو او استوګنې ځاى معلوم دى.

Оят: 20

وَیَقُوْلُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُوْرَةٌ ۚ— فَاِذَاۤ اُنْزِلَتْ سُوْرَةٌ مُّحْكَمَةٌ وَّذُكِرَ فِیْهَا الْقِتَالُ ۙ— رَاَیْتَ الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ یَّنْظُرُوْنَ اِلَیْكَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ ؕ— فَاَوْلٰى لَهُمْ ۟ۚ

او وایي هغه خلک چې دعوا د ایمان کوي ولې نشې نازلیدلی یو سورت، نو کله چې یو محکم (پوخ مضمون والا) سورت نازل کړی شي، او ذکر کړی شي په هغه کې حکم د قتال، ویني ته هغه کسان چې په زړونو د هغوی کې مرض دی چې ګوري به تا ته په څېر د کتلو د هغه چا چې د مرګ له کبله ورباندې بېهوشي راغلې وي، نو تباهي ده دوی لره.

Оят: 21

طَاعَةٌ وَّقَوْلٌ مَّعْرُوْفٌ ۫— فَاِذَا عَزَمَ الْاَمْرُ ۫— فَلَوْ صَدَقُوا اللّٰهَ لَكَانَ خَیْرًا لَّهُمْ ۟ۚ

امر منل او ښه خبره كول (په كار دي) (او) بيا چې كله غوڅ حکم ورکړل شو نو كه الله سره يې رېښتينولي كړې وی (دا به) هرومرو ورته غوره و.

Оят: 22

فَهَلْ عَسَیْتُمْ اِنْ تَوَلَّیْتُمْ اَنْ تُفْسِدُوْا فِی الْاَرْضِ وَتُقَطِّعُوْۤا اَرْحَامَكُمْ ۟

نو آيا تاسي (منافقان) دې ته نه يې نږدې چې كه واكمنان شئ نو په ځمكه كې به فساد وكړئ او خپلوۍ به مو پرې كړئ؟

Оят: 23

اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ لَعَنَهُمُ اللّٰهُ فَاَصَمَّهُمْ وَاَعْمٰۤی اَبْصَارَهُمْ ۟

دوى هغه خلك دي چې الله پرې لعنت كړى نو هغوى يې كاڼه او سترګې يې ورړندې كړې دي.

Оят: 24

اَفَلَا یَتَدَبَّرُوْنَ الْقُرْاٰنَ اَمْ عَلٰی قُلُوْبٍ اَقْفَالُهَا ۟

آيا دوی سوچ نه کوي په قرآن کې او كه پر زړونو يې تالې لګېدلې دي؟

Оят: 25

اِنَّ الَّذِیْنَ ارْتَدُّوْا عَلٰۤی اَدْبَارِهِمْ مِّنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَی ۙ— الشَّیْطٰنُ سَوَّلَ لَهُمْ ؕ— وَاَمْلٰی لَهُمْ ۟

بېشکه هغه كسان چې واوړېدل (له ایمان څخه) په شاګانو خپلو وروسته لدې چې ښکاره شو دوی ته هدایت، شیطان ډولي (ښایسته) کړي دي دوی لره (بد عملونه د دوی) او مهلت یي ورکړی دی دوی ته.

Оят: 26

ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قَالُوْا لِلَّذِیْنَ كَرِهُوْا مَا نَزَّلَ اللّٰهُ سَنُطِیْعُكُمْ فِیْ بَعْضِ الْاَمْرِ ۚ— وَاللّٰهُ یَعْلَمُ اِسْرَارَهُمْ ۟

دا ځكه چې دوى وويل هغو كسانو ته چې د الله را نازله كړې وحى يې بده ګڼله: موږ به هم په ځينو كارونو كې ستاسي خبره ومنو، او الله ته يې پټې خبرې (ښې) معلومې دي.

Оят: 27

فَكَیْفَ اِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ یَضْرِبُوْنَ وُجُوْهَهُمْ وَاَدْبَارَهُمْ ۟

نو څه حال به وي كله چې پرېښتې يې ساه اخلي، پر مخونو او څټونو يې وهي؟

Оят: 28

ذٰلِكَ بِاَنَّهُمُ اتَّبَعُوْا مَاۤ اَسْخَطَ اللّٰهَ وَكَرِهُوْا رِضْوَانَهٗ فَاَحْبَطَ اَعْمَالَهُمْ ۟۠

دا له دې امله چې دوى په هغه څه پسې ولاړل كوم چې الله غصه (ناخوښه) كړ او د هغه خوښي يې بده وګڼله، نو د هغوى عملونه يې برباد (خراب) كړل.

Оят: 29

اَمْ حَسِبَ الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ اَنْ لَّنْ یُّخْرِجَ اللّٰهُ اَضْغَانَهُمْ ۟

ايا هغو كسانو چې په زړونو كې يې ناروغي ده دا انګيرلې ده چې الله به د هغوى دزړونو كينه (له مومنانو سره) راښكاره نكړي؟

Оят: 30

وَلَوْ نَشَآءُ لَاَرَیْنٰكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیْمٰهُمْ ؕ— وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِیْ لَحْنِ الْقَوْلِ ؕ— وَاللّٰهُ یَعْلَمُ اَعْمَالَكُمْ ۟

او كه موږ وغواړو نو هغوى به هرومرو در وښايو بيا به يې په خپلو نښو وپېژنې، او ته به يې هرومرو د خبرو لهجه كې هم وپېژنې، او الله ته خو ستاسو (د ټولو) عملونه معلوم دي.

Оят: 31

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتّٰی نَعْلَمَ الْمُجٰهِدِیْنَ مِنْكُمْ وَالصّٰبِرِیْنَ ۙ— وَنَبْلُوَاۡ اَخْبَارَكُمْ ۟

او تاسي به هرومرو ازمايو تر څو تاسي څخه مجاهدين او صبركوونكي معلوم كړو [الله ته معلوم دي تاسو ته یې راښکاره کړي] او ستاسي حالات وازمايو.

Оят: 32

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَصَدُّوْا عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَشَآقُّوا الرَّسُوْلَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدٰی ۙ— لَنْ یَّضُرُّوا اللّٰهَ شَیْـًٔا ؕ— وَسَیُحْبِطُ اَعْمَالَهُمْ ۟

پرته له شکه هغه كسان چې كفر يې کړی، د الله له لارې يې ايسارول كړي او رسول سره يې مخالفت كړى، وروسته له دې چې سمه لار هم ورته څرګنده شوې (نو) الله ته به هيڅ ضرر ونه رسوي او زر ده چې (ټول) عملونه يې برباد (خراب) كړي.

Оят: 33

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اَطِیْعُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوا الرَّسُوْلَ وَلَا تُبْطِلُوْۤا اَعْمَالَكُمْ ۟

اې مومنانو! د الله خبره ومنئ او د رسول الله خبره ومنئ او خپل عملونه مو مه بربادوئ.

Оят: 34

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَصَدُّوْا عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ ثُمَّ مَاتُوْا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ یَّغْفِرَ اللّٰهُ لَهُمْ ۟

بېشكه كومو خلکو چې کفر کړی، د الله له لارې يې ايسارول كړي بيا مړه شوي په داسى حال كې چې كافران وو، نو الله به يې هيڅكله ونه بخښي.

Оят: 35

فَلَا تَهِنُوْا وَتَدْعُوْۤا اِلَی السَّلْمِ ۖۗ— وَاَنْتُمُ الْاَعْلَوْنَ ۖۗ— وَاللّٰهُ مَعَكُمْ وَلَنْ یَّتِرَكُمْ اَعْمَالَكُمْ ۟

تاسي مه سستیږۍ او د سولې وړاندیز مه كوئ، همدا تاسي برلاسي كيدونكي ياست، الله ستاسي ملګرى دى او هغه به ستاسي عملونه هيڅكله ضايع نكړي.

Оят: 36

اِنَّمَا الْحَیٰوةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَّلَهْوٌ ؕ— وَاِنْ تُؤْمِنُوْا وَتَتَّقُوْا یُؤْتِكُمْ اُجُوْرَكُمْ وَلَا یَسْـَٔلْكُمْ اَمْوَالَكُمْ ۟

بېشكه د دنيا ژوند لوبې او ساعت تېرى ده او كه تاسې ايمان راوړئ او تقوى غوره كړئ نو اجرونه به مو دركړي او مالونه مو در څخه نه غواړي.

Оят: 37

اِنْ یَّسْـَٔلْكُمُوْهَا فَیُحْفِكُمْ تَبْخَلُوْا وَیُخْرِجْ اَضْغَانَكُمْ ۟

كه چېرې هغه درنه وغواړي او ټينګار در باندې وكړي بيا به تاسي بخيلي وكړئ او ستاسي كينې به راڅرګندې كړي.

Оят: 38

هٰۤاَنْتُمْ هٰۤؤُلَآءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوْا فِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ ۚ— فَمِنْكُمْ مَّنْ یَّبْخَلُ ۚ— وَمَنْ یَّبْخَلْ فَاِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَّفْسِهٖ ؕ— وَاللّٰهُ الْغَنِیُّ وَاَنْتُمُ الْفُقَرَآءُ ۚ— وَاِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَكُمْ ۙ— ثُمَّ لَا یَكُوْنُوْۤا اَمْثَالَكُمْ ۟۠

خبر اوسئ تاسي هغه خلک ياست چې د الله په لار كې لګښت كولو ته رابلل كيږئ خو په تاسي كې ځينې بخيلي كوي او څوک چې بخيلي كوي نو هغه خپل ځان سره بخيلي كوي او الله غني او تاسي بې وزله ياست او كه تاسي مخ وګرځوئ نو ستاسي په بدل كې به نور خلک راولي، بيا به هغوى ستاسي غوندې نه وي.