Маънолар таржимаси Сура Мўъминун - Паштунча таржима - Сарфроз - Бет рақами 349 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 105

اَلَمْ تَكُنْ اٰیٰتِیْ تُتْلٰی عَلَیْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ ۟

ورته به وایه شي چې ایا پر تاسو زما ایتونه، نه وو لوستل شوي؟ چې تاسو به درواغ ګڼل.

Оят: 106

قَالُوْا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَآلِّیْنَ ۟

هغوی به وایې زمونږ ربه! پر مونږ بدبختۍ زور کړی او مونږ بې لارې وو.

Оят: 107

رَبَّنَاۤ اَخْرِجْنَا مِنْهَا فَاِنْ عُدْنَا فَاِنَّا ظٰلِمُوْنَ ۟

ای زمونږ ربه! مونږ ترې اوس وباسه که مونږ بیا په همغې پخوانۍ لار تاو شو نو مونږ به رښتیا ظالمان وو.

Оят: 108

قَالَ اخْسَـُٔوْا فِیْهَا وَلَا تُكَلِّمُوْنِ ۟

الله به وفرمايې په دوزخ کې پراته او له ما سره خبرې مه کوئ.

Оят: 109

اِنَّهٗ كَانَ فَرِیْقٌ مِّنْ عِبَادِیْ یَقُوْلُوْنَ رَبَّنَاۤ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟ۚۖ

ځکه چې په دنیا کې به زما ځینو بنده ګانو ویل: زمونږ ربه! مونږ په تا ایمان راوړی. مونږ وبښه او راباندې مهربانه شه ته له هر چا ښه مهربان یې.

Оят: 110

فَاتَّخَذْتُمُوْهُمْ سِخْرِیًّا حَتّٰۤی اَنْسَوْكُمْ ذِكْرِیْ وَكُنْتُمْ مِّنْهُمْ تَضْحَكُوْنَ ۟

تاسو به پرې ملنډې وهلي او تر هغو په دښمنۍ کې وړاندې ولاړئ چې زما پند مو هیر او پر هغوی به مو خنداګانې کولې.

Оят: 111

اِنِّیْ جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوْۤا ۙ— اَنَّهُمْ هُمُ الْفَآىِٕزُوْنَ ۟

نن مې د هغوی د صبر له مخې د بریالیتوب پاڼه ورکړه.

Оят: 112

قٰلَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْاَرْضِ عَدَدَ سِنِیْنَ ۟

بیا به يې الله وپوښتي چې: په ځمکه کې څو کلونه واست؟

Оят: 113

قَالُوْا لَبِثْنَا یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَسْـَٔلِ الْعَآدِّیْنَ ۟

په ځواب کې به ووايې: ورځ یا څه برخه د ورځې. ته له حساب کوونکو نه پوښتنه وکړه.

Оят: 114

قٰلَ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا قَلِیْلًا لَّوْ اَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

الله به په خپله وفرمايي: پرته له ډیر لږ وخت مو هیڅ درنګ نه دی کړی، کاشکي هغه وخت پرې پوهیدای.

Оят: 115

اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّمَا خَلَقْنٰكُمْ عَبَثًا وَّاَنَّكُمْ اِلَیْنَا لَا تُرْجَعُوْنَ ۟

ایا تاسې ګومان کاوو چې مونږ هسې بابیزه پیدا کړی يئ؟ او مونږ ته بیرته نه راتاوول کیږئ.

Оят: 116

فَتَعٰلَی اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۚ— لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِیْمِ ۟

لوړ او پورته دی الله پاک، رښتینې، او حق واکمن. له هغه پرته بل هیڅ خدای نشته. د ستر عزت ناک عرش څښتن دی.

Оят: 117

وَمَنْ یَّدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ ۙ— لَا بُرْهَانَ لَهٗ بِهٖ ۙ— فَاِنَّمَا حِسَابُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ ۟

او څوک چې د الله تر څنګ بل خدای بل خدای چې هیڅ دلیل هم پرې نه لري راوبلي نو حساب يې له رب سره دی. او دا خبره پخه ده چې کافران بریمن کیدای نشي.

Оят: 118

وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟۠

او ای محمده! زما ربه! ما وبښه او راباندې مهربان شه او ته له ټولو مهربانانو څخه غوره مهربان يې.