Маънолар таржимаси Сура Анфол - Паштунча таржима - Сарфроз - Бет рақами 180 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 26

وَاذْكُرُوْۤا اِذْ اَنْتُمْ قَلِیْلٌ مُّسْتَضْعَفُوْنَ فِی الْاَرْضِ تَخَافُوْنَ اَنْ یَّتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَاٰوٰىكُمْ وَاَیَّدَكُمْ بِنَصْرِهٖ وَرَزَقَكُمْ مِّنَ الطَّیِّبٰتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ ۟

او هغه وخت را یاد کړئ چې تاسې د ځمکې د مخ ډیر لږ او بې وسې کړی شوي خلک واست ډاریدئ چې خلک به مو په اسانۍ سره له مینځه یوسې نو الله پاک ځای درکړ او په خپل کومک سره یې ستاسې ملاتړ وکړ او پاکه روزي یې درکړه نو تاسې ته ښايي چې شکر یې وکړئ.

Оят: 27

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَا تَخُوْنُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ وَتَخُوْنُوْۤا اَمٰنٰتِكُمْ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

ای مؤمنانو! په رڼو سترګو له الله او رسول او هغو کارونو کې چې پر تاسو باور وشي ټګي مه کوئ.

Оят: 28

وَاعْلَمُوْۤا اَنَّمَاۤ اَمْوَالُكُمْ وَاَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ ۙ— وَّاَنَّ اللّٰهَ عِنْدَهٗۤ اَجْرٌ عَظِیْمٌ ۟۠

او پوه شئ چې مالونه او اولادونه مو ازمیښت دي او باید باور وکړئ چې د الله اجر ډیر لوی دی.

Оят: 29

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِنْ تَتَّقُوا اللّٰهَ یَجْعَلْ لَّكُمْ فُرْقَانًا وَّیُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّاٰتِكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیْمِ ۟

ای مؤمنانو! کله له الله نه وډارشواست نو هغه به د غوڅ دریڅ نیولو صلاحیت درکړي. ګناهونه به مو ورژوي اوبښنه به درته وکړي د الله پاک مهربانې او فضل ډير لوی دی.

Оят: 30

وَاِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِیُثْبِتُوْكَ اَوْ یَقْتُلُوْكَ اَوْ یُخْرِجُوْكَ ؕ— وَیَمْكُرُوْنَ وَیَمْكُرُ اللّٰهُ ؕ— وَاللّٰهُ خَیْرُ الْمٰكِرِیْنَ ۟

او هغه وخت را په زړه کړه چې کافرانو پټې هلې ځلې کولې چې تا بندي کړي یادې ووژنې او یا دې له وطن نه وشړي دوی شوم پروګرامونه جوړول او الله یې هم ځواب ورکاو او الله له هر چا نه ښه تدبیر کوونکی دی.

Оят: 31

وَاِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُنَا قَالُوْا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَآءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هٰذَاۤ ۙ— اِنْ هٰذَاۤ اِلَّاۤ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

او کله چې پر هغوی زمونږ ایتونه تلاوت کړای شي نو وايي چې مونږ واوریدل که مونږ وغواړو نو دا وړ خبرې مونږ هم کولای شو ځکه چې دا د پخوانیو خلکو له کیسو څخه پرته بل څه نه دي.

Оят: 32

وَاِذْ قَالُوا اللّٰهُمَّ اِنْ كَانَ هٰذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَاَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ اَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ اَلِیْمٍ ۟

او هغه وخت را په زړه کړه چې کافرانو به ویل ای الله! که محمد په حقه ستا له لورې راغلې وي نو پر مونږ د ډبرو باران وکړه او یا را باندې یو دردناک عذاب راښکته کړه.

Оят: 33

وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَاَنْتَ فِیْهِمْ ؕ— وَمَا كَانَ اللّٰهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُوْنَ ۟

ای محمده! تر څو چې ته یې په منځ کې یې الله یې نه په عذابوي او تر څو چې بښنه غواړي الله به یې په عذاب نه کړي.