Маънолар таржимаси Оят 26 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 26

لِلَّذِیْنَ اَحْسَنُوا الْحُسْنٰی وَزِیَادَةٌ ؕ— وَلَا یَرْهَقُ وُجُوْهَهُمْ قَتَرٌ وَّلَا ذِلَّةٌ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ ۚ— هُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟

برای کسانی‌که با برپایی طاعاتی که الله آنها را برای‌شان واجب گردانیده، و ترک گناهانی که الله برای‌شان حرام کرده است، کار نیکو انجام داده‌اند، پاداشی نیکو، یعنی بهشت است، و افزون بر آن، یعنی نظر به چهرۀ الله کریم، برای‌شان است، و صورت‌های‌شان را غبار و خواری و ذلتی نمی‌پوشاند، این نیکوکاران، ساکنان بهشت می‌باشند که برای همیشه در آن می‌مانند.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• أعظم نعيم يُرَغَّب به المؤمن هو النظر إلى وجه الله تعالى.

بزرگ‌ترین نعمتی که مؤمن، آرزومند آن است دیدن چهرۀ الله تعالی است.

• بيان قدرة الله، وأنه على كل شيء قدير.

بیان قدرت الله، و اینکه او تعالی بر هر چیزی تواناست.

• التوحيد في الربوبية والإشراك في الإلهية باطل، فلا بد من توحيدهما معًا.

توحید در ربوبیت به همراه شرک ‌ورزیدن در الوهیت باطل است، زیرا باید این دو نوع توحید با هم باشند.

• إذا قضى الله بعدم إيمان قوم بسبب معاصيهم فإنهم لا يؤمنون.

هرگاه الله به‌سبب گناهانِ قومی به عدم ایمان گروهی حکم کند، آنها ایمان نمی‌آورند.