Маънолар таржимаси Оят 33 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 33

كَذٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَی الَّذِیْنَ فَسَقُوْۤا اَنَّهُمْ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟

- ای رسول- همان‌گونه که ربوبیت حقیقی برای الله ثابت شد، سخنی که در تقدیر پروردگارت بر کسانی‌که از روی دشمنی از حق خارج شدند واجب شده است که آنها ایمان نمی‌آورند.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• أعظم نعيم يُرَغَّب به المؤمن هو النظر إلى وجه الله تعالى.

بزرگ‌ترین نعمتی که مؤمن، آرزومند آن است دیدن چهرۀ الله تعالی است.

• بيان قدرة الله، وأنه على كل شيء قدير.

بیان قدرت الله، و اینکه او تعالی بر هر چیزی تواناست.

• التوحيد في الربوبية والإشراك في الإلهية باطل، فلا بد من توحيدهما معًا.

توحید در ربوبیت به همراه شرک ‌ورزیدن در الوهیت باطل است، زیرا باید این دو نوع توحید با هم باشند.

• إذا قضى الله بعدم إيمان قوم بسبب معاصيهم فإنهم لا يؤمنون.

هرگاه الله به‌سبب گناهانِ قومی به عدم ایمان گروهی حکم کند، آنها ایمان نمی‌آورند.