Маънолар таржимаси Оят 37 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 37

وَمَا كَانَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ اَنْ یُّفْتَرٰی مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ تَصْدِیْقَ الَّذِیْ بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیْلَ الْكِتٰبِ لَا رَیْبَ فِیْهِ مِنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۫

سزاوار این قرآن نیست که جعلی و ساختگی باشد، و به غیر الله نسبت داده شود، زیرا به‌طور قطع، مردم از آوردن مانند آن ناتوان هستند، بلکه تصدیق‌ کنندۀ کتاب‌هایی است که قبل از آن نازل شده است، و تبیین‌ کنندۀ احکام‌ مجمل آنهاست، پس هیچ تردیدی وجود ندارد که آن، از جانب پروردگار مخلوقات نازل شده است.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الهادي إلى الحق هداية التوفيق هو الله وحده دون ما سواه.

هدایتگر به‌سوی حق آن‌گونه که توفیق هدایت حاصل شود فقط الله است؛ و نه دیگران.

• الحث على تطلب الأدلة والبراهين والهدايات للوصول للعلم والحق وترك الوهم والظن.

تشویق به خواستن دلایل و برهان‌ها و هدایت‌ها برای رسیدن به علم و حق و رهاکردنِ وَهم و گمان.

• ليس في مقدور أحد أن يأتي ولو بآية مثل القرآن الكريم إلى يوم القيامة.

تا روز قیامت هیچ‌کس نمی‌تواند حتی یک آیه مانند قرآن کریم بیاورد.

• سفه المشركين وتكذيبهم بما لم يفهموه ويتدبروه.

نادانی مشرکان و اینکه آنچه را نفهمند و درنیابند تکذیب می‌کنند.