Маънолар таржимаси Оят 93 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 93

وَلَقَدْ بَوَّاْنَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ مُبَوَّاَ صِدْقٍ وَّرَزَقْنٰهُمْ مِّنَ الطَّیِّبٰتِ ۚ— فَمَا اخْتَلَفُوْا حَتّٰی جَآءَهُمُ الْعِلْمُ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ یَقْضِیْ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ فِیْمَا كَانُوْا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

و به‌راستی‌که بنی‌اسرائیل را در منزلی پسندیده و مکانی راضی کننده در سرزمین مبارک شام فرود آوردیم، و از رزق حلال و پاک به آنها روزی دادیم، پس در امر دین‌شان اختلاف نکردند تا اینکه قرآن که تصدیق‌ کنندۀ صفات نیکوی محمد صلی الله علیه وسلم است که در تورات خوانده‌اند نزدشان آمد، پس وقتی‌که آن را انکار کردند سرزمین‌شان به زور از آنها گرفته شد. - ای رسول- همانا پروردگار تو در آنچه که اختلاف می‌کردند در روز قیامت میان آنها داوری می‌کند، آن‌گاه به هر یک از حق‌دار و دروغ‌ پرداز آنها جزایی را که مستحق آن است می‌دهد.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• وجوب الثبات على الدين، وعدم اتباع سبيل المجرمين.

وجوب پایداری در دین، و پیروی نکردن از راه مجرمان.

• لا تُقْبل توبة من حَشْرَجَت روحه، أو عاين العذاب.

توبۀ کسی‌که روحش در حال گرفته‌ شدن باشد، یا عذاب را مشاهده کند پذیرفته نمی‌شود.

• أن اليهود والنصارى كانوا يعلمون صفات النبي صلى الله عليه وسلم، لكن الكبر والعناد هو ما منعهم من الإيمان.

یهودیان و نصاری از صفات پیامبر صلی الله علیه وسلم آگاه بودند، اما تکبر و دشمنی، آنها را از ایمان بازداشت.