Маънолар таржимаси Оят 97 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 97

وَلَوْ جَآءَتْهُمْ كُلُّ اٰیَةٍ حَتّٰی یَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِیْمَ ۟

هر چند هر آیۀ شرعیه یا کونیه برای‌شان بیاید تا اینکه عذاب رنج‌آور را مشاهده کنند، پس هنگامی‌که ایمان نفعی به آنها نمی‌رساند ایمان می‌آورند.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• وجوب الثبات على الدين، وعدم اتباع سبيل المجرمين.

وجوب پایداری در دین، و پیروی نکردن از راه مجرمان.

• لا تُقْبل توبة من حَشْرَجَت روحه، أو عاين العذاب.

توبۀ کسی‌که روحش در حال گرفته‌ شدن باشد، یا عذاب را مشاهده کند پذیرفته نمی‌شود.

• أن اليهود والنصارى كانوا يعلمون صفات النبي صلى الله عليه وسلم، لكن الكبر والعناد هو ما منعهم من الإيمان.

یهودیان و نصاری از صفات پیامبر صلی الله علیه وسلم آگاه بودند، اما تکبر و دشمنی، آنها را از ایمان بازداشت.