Маънолар таржимаси Оят 9 Сура Ҳуд сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 9

وَلَىِٕنْ اَذَقْنَا الْاِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنٰهَا مِنْهُ ۚ— اِنَّهٗ لَیَـُٔوْسٌ كَفُوْرٌ ۟

و اگر از جانب خود نعمتی مانند نعمت سلامتی و ثروت به انسان عطا کنیم، سپس آن نعمت را از او بگیریم به‌راستی‌که او از رحمت الله بسیار نومید، و در برابر نعمت او تعالی بسیار ناسپاس است، و هرگاه الله نعمت را از او بگیرد آن را فراموش می‌کند.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• سعة علم الله تعالى وتكفله بأرزاق مخلوقاته من إنسان وحيوان وغيرهما.

گستردگی علم الله تعالی و عهده‌دار شدن روزی‌های مخلوقات توسط او تعالی؛ چه انسان، چه حیوان و چه سایر مخلوقات.

• بيان علة الخلق؛ وهي اختبار العباد بامتثال أوامر الله واجتناب نواهيه.

بیان علت آفرینش؛ که همان آزمایش بندگان با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله تعالی است.

• لا ينبغي الاغترار بإمهال الله تعالى لأهل معصيته، فإنه قد يأخذهم فجأة وهم لا يشعرون.

سزاوار نیست که گناهکاران از اینکه الله تعالی به آنها مهلت می‌دهد فریب بخورند، زیرا او تعالی شاید آنها را درحالی‌که نمی‌دانند بگیرد.

• بيان حال الإنسان في حالتي السعة والشدة، ومدح موقف المؤمن المتمثل في الصبر والشكر.

بیان حالت انسان در دو حالت گشایش و سختی، و ستودن موضع مؤمن فرمان‌بردار در شکیبایی و شکر.