Маънолар таржимаси Оят 77 Сура Юсуф сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 77

قَالُوْۤا اِنْ یَّسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ اَخٌ لَّهٗ مِنْ قَبْلُ ۚ— فَاَسَرَّهَا یُوْسُفُ فِیْ نَفْسِهٖ وَلَمْ یُبْدِهَا لَهُمْ ۚ— قَالَ اَنْتُمْ شَرٌّ مَّكَانًا ۚ— وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا تَصِفُوْنَ ۟

برادران یوسف گفتند: اگر دزدی کرده جای شگفتی نیست، زیرا پیش از اینکه او دزدی کند برادر تنی‌اش دزدی کرده است، منظورشان یوسف علیه السلام بود، آن‌گاه یوسف آزار دیدن از این سخن آنها را پنهان کرد، و آن را برای‌شان آشکار نکرد، و در نفس خویش به آنها گفت: حسادت شما و کار بدی که قبلا انجام داده‌اید، در این موقعیت، دقیقاً خودِ شرارت است و الله تعالی به این افترا که از شما صادر می‌شود داناتر است.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• جواز الحيلة التي يُتَوصَّل بها لإحقاق الحق، بشرط عدم الإضرار بالغير.

جواز حیله‌ای که با آن احقاق حق حاصل می‌شود؛ به شرط زیان‌ نرساندن به دیگران.

• يجوز لصاحب الضالة أو الحاجة الضائعة رصد جُعْل «مكافأة» مع تعيين قدره وصفته لمن عاونه على ردها.

برای صاحب حیوان یا اثاث گم ‌شده جایز است که جُعل «پاداشی» همراه با تعیین اندازه و صفت برای کسی‌که بر رد گمشده‌اش به او یاری رساند قرار دهد.

• التغافل عن الأذى والإسرار به في النفس من محاسن الأخلاق.

به فراموشی سپردن و پنهان‌ کردن آزار‌ها در نفس، از اخلاق نیکوست.