Маънолар таржимаси Оят 4 Сура Марям сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 4

قَالَ رَبِّ اِنِّیْ وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّیْ وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْبًا وَّلَمْ اَكُنْ بِدُعَآىِٕكَ رَبِّ شَقِیًّا ۟

گفت: پروردگارا، استخوانم سست گردیده، و سفیدی موی سرم زیاد شده، و در دعای خویش به تو هرگز ناامید نبوده‌ام، زیرا هرگاه تو را خواندم دعایم را اجابت کردی.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الضعف والعجز من أحب وسائل التوسل إلى الله؛ لأنه يدل على التَّبَرُّؤِ من الحول والقوة، وتعلق القلب بحول الله وقوته.

اظهار ضعف و ناتوانی، از مؤثر‌ترین وسایل توسل به‌سوی الله است؛ زیرا بر عدم قدرت و تواناییِ شخص، و وابستگی قلبی به قدرت و توانایی الله دلالت دارد.

• يستحب للمرء أن يذكر في دعائه نعم الله تعالى عليه، وما يليق بالخضوع.

مستحب است که شخص در دعای خویش نعمت‌های الله را به یاد آورد و در اوج تواضع و فروتنی قرار گیرد.

• الحرص على مصلحة الدين وتقديمها على بقية المصالح.

اشتیاق بر مصلحت دین و مُقَدَّم کردن آن بر سایر مصالح.

• تستحب الأسماء ذات المعاني الطيبة.

برگزیدن نام‌هایی دارای معانی نیکو مستحب است.