Маънолар таржимаси Оят 37 Сура Мўъминун - Қуръон Карим мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 37

اِنْ هِیَ اِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوْتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوْثِیْنَ ۟

زندگی‌ای جز زندگی دنیا نیست، زندگی آخرتی وجود ندارد، زندگان ما می‌میرند و زنده نمی‌شوند، و دیگران نیز متولد و زنده می‌شوند، و پس از مرگمان در روز قیامت برای حسابرسی بیرون آورده نمی‌شویم.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• وجوب حمد الله على النعم.

وجوب سپاسگزاری از الله به خاطر نعمت‌ها.

• الترف في الدنيا من أسباب الغفلة أو الاستكبار عن الحق.

زندگی خوش گذرانه (همراه با اسراف) در دنیا، یکی از اسباب غفلت یا خودداری کردن قبول حق از روی خودخواهی است.

• عاقبة الكافر الندامة والخسران.

سرانجامِ کافر پشیمانی و تباهی است.

• الظلم سبب في البعد عن رحمة الله.

ستم سبب دوری از رحمت الله است.