Маънолар таржимаси Оят 39 Сура Нур сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 39

وَالَّذِیْنَ كَفَرُوْۤا اَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍۭ بِقِیْعَةٍ یَّحْسَبُهُ الظَّمْاٰنُ مَآءً ؕ— حَتّٰۤی اِذَا جَآءَهٗ لَمْ یَجِدْهُ شَیْـًٔا وَّوَجَدَ اللّٰهَ عِنْدَهٗ فَوَفّٰىهُ حِسَابَهٗ ؕ— وَاللّٰهُ سَرِیْعُ الْحِسَابِ ۟ۙ

و کسانی‌که به الله کفر ورزیدند اعمالشان هیچ پاداشی ندارد و مانند سراب در زمینی پَست است که شخص تشنه آن را آب می‌پندارد، پس به‌سویش حرکت می‌کند تا اینکه به آن برسد و بر کنارش بایستد امّا آبی نیابد، و همچنین کافر گمان می‌کند اعمالش به او نفع می‌رساند تا اینکه بمیرد و برانگیخته شود. آن‌گاه پاداش اعمالش را نیابد، و پروردگارش را در برابر خویش بیابد و او تعالی حساب عملش را به صورت کامل به او بدهد، و الله زودشمار است.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• موازنة المؤمن بين المشاغل الدنيوية والأعمال الأخروية أمر لازم.

سنجش میان سرگرمی‌های دنیوی و اعمال اخروی توسط مؤمن، لازم و ضروری است.

• بطلان عمل الكافر لفقد شرط الإيمان.

بطلان عمل کافر به‌سبب نبود شرط ایمان.

• أن الكافر نشاز من مخلوقات الله المسبِّحة المطيعة.

کافر از مخلوقات تسبیح‌گو و فرمان‌بردار الله خارج است.

• جميع مراحل المطر من خلق الله وتقديره.

تمام مراحل باران، بخشی از آفرینش و تقدیر الله است.