Маънолар таржимаси Оят 41 Сура Фотир сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 41

اِنَّ اللّٰهَ یُمْسِكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ اَنْ تَزُوْلَا ۚ۬— وَلَىِٕنْ زَالَتَاۤ اِنْ اَمْسَكَهُمَا مِنْ اَحَدٍ مِّنْ بَعْدِهٖ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ حَلِیْمًا غَفُوْرًا ۟

همانا الله سبحانه آسمان‌ها و زمین را به گونه‌ای که از بین نروند نگاه می‌دارد، و - بنا بر فرض- اگر از بین بروند هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را پس از او سبحانه از نابودی نگاه دارد. به‌راستی‌که او تعالی ذات بسیار بردباری است که در کیفر شتاب نمی‌کند، و نسبت به گناهان بندگان توبه‌کارش بسیار آمرزنده است.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الكفر سبب لمقت الله، وطريق للخسارة والشقاء.

کفر، سبب خشم الله، و راهی برای زیان و بدبختی است.

• المشركون لا دليل لهم على شركهم من عقل ولا نقل.

مشرکان هیچ دلیل عقلی و نقلی بر شرک خویش ندارند.

• تدمير الظالم في تدبيره عاجلًا أو آجلًا.

نیرنگ ستمکار دیر یا زود باعث نابودی اش می شود.