Маънолар таржимаси Оят 63 Сура Ғофир сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 63

كَذٰلِكَ یُؤْفَكُ الَّذِیْنَ كَانُوْا بِاٰیٰتِ اللّٰهِ یَجْحَدُوْنَ ۟

همان‌گونه که اینها از ایمان به الله و عبادت او به یگانگی و وحدانیت رویگردان شده‌اند، در هر زمان و مکانی کسی‌که آیات دلالت‌ کنندۀ الله بر یگانگی او تعالی را انکار می‌کند از ایمان و عبادت او به یگانگی و وحدانیت بازگردانیده می‌شود، و به هیچ حقیقتی هدایت نمی‌شود، و به هیچ راه راستی توفیق نمی‌یابد.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• دخول الدعاء في مفهوم العبادة التي لا تصرف إلا إلى الله؛ لأن الدعاء هو عين العبادة.

قرار گرفتن دعا در مفهوم عبادت که جز به‌سوی الله به‌کار گرفته نمی‌شود؛ زیرا دعا خودِ عبادت است.

• نعم الله تقتضي من العباد الشكر.

نعمت‌های الله، سپاسگزاری از سوی بندگان را ایجاب می‌کند.

• ثبوت صفة الحياة لله.

ثبوت صفت حیات برای الله.

• أهمية الإخلاص في العمل.

اهمیت اخلاص در عمل.