Маънолар таржимаси Оят 66 Сура Ғофир сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 66

قُلْ اِنِّیْ نُهِیْتُ اَنْ اَعْبُدَ الَّذِیْنَ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ لَمَّا جَآءَنِیَ الْبَیِّنٰتُ مِنْ رَّبِّیْ ؗ— وَاُمِرْتُ اَنْ اُسْلِمَ لِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

- ای رسول- بگو: همانا الله مرا نهی کرده از اینکه این بت‌هایی که شما آنها را به جای الله عبادت می‌کنید و هیچ سود و زیانی نمی‌رسانند عبادت کنم درحالی‌که براهین و دلایل آشکار بر بطلان عبادت آنها برایم آمده است، و الله به من فرمان داده که با عبادت فقط از او فرمان‌برداری کنم؛ زیرا او پروردگار تمام مخلوقات است، و هیچ پروردگاری جز او ندارند.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• دخول الدعاء في مفهوم العبادة التي لا تصرف إلا إلى الله؛ لأن الدعاء هو عين العبادة.

قرار گرفتن دعا در مفهوم عبادت که جز به‌سوی الله به‌کار گرفته نمی‌شود؛ زیرا دعا خودِ عبادت است.

• نعم الله تقتضي من العباد الشكر.

نعمت‌های الله، سپاسگزاری از سوی بندگان را ایجاب می‌کند.

• ثبوت صفة الحياة لله.

ثبوت صفت حیات برای الله.

• أهمية الإخلاص في العمل.

اهمیت اخلاص در عمل.