Маънолар таржимаси Оят 17 Сура Ҳужурот сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 17

یَمُنُّوْنَ عَلَیْكَ اَنْ اَسْلَمُوْا ؕ— قُلْ لَّا تَمُنُّوْا عَلَیَّ اِسْلَامَكُمْ ۚ— بَلِ اللّٰهُ یَمُنُّ عَلَیْكُمْ اَنْ هَدٰىكُمْ لِلْاِیْمَانِ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

- ای رسول- این بادیه‌نشینان بر تو منت می‌گذارند که اسلام آورده‌اند، به آنها بگو: با ورود خویش در دین الله بر من منت ننهید؛ زیرا نفع آن - اگر حاصل شود- به خودتان بازمی‌گردد، بلکه الله بر شما منت می‌نهد که شما را به ایمان ‌آوردن به اسلام توفیق داد اگر در این ادعا که در اسلام وارد شده‌اید راستگو هستید.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• سوء الظن بأهل الخير معصية، ويجوز الحذر من أهل الشر بسوء الظن بهم.

بدگمانی به اهل خیر گناه است، و پرهیز از اهل شر با گمان بد به آنها جایز است.

• وحدة أصل بني البشر تقتضي نبذ التفاخر بالأنساب.

یکی بودن اصل و نَسَبِ انسان‌ها می‌طلبد که به نسب‌های‌شان فخرفروشی نکنند.

• الإيمان ليس مجرد نطق لا يوافقه اعتقاد، بل هو اعتقاد بالجَنان، وقول باللسان، وعمل بالأركان.

ایمان، یک لفظ خالی و بدون اعتقاد نیست، بلکه اعتقاد به قلب، و سخن به زبان، و عمل به اعضا و جوارح است.

• هداية التوفيق بيد الله وحده وهي فضل منه سبحانه ليست حقًّا لأحد.

هدایتِ توفیق فقط به دست الله و بخششی از جانب او تعالی است و هیچ‌کس حقی در این مورد ندارد.