Маънолар таржимаси Оят 29 Сура Анъом сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 29

وَقَالُوْۤا اِنْ هِیَ اِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوْثِیْنَ ۟

و این مشرکان گفتند: زندگی‌ای جز همین زندگی که در آن هستیم وجود ندارد، و برای محاسبه برانگیخته نمی‌شویم.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• من عدل الله تعالى أنه يجمع العابد والمعبود والتابع والمتبوع في عَرَصات القيامة ليشهد بعضهم على بعض.

الله تعالی بر اساس عدالت خویش، عابد و معبود و تابع و متبوع را در میدان‌های قیامت گرد می‌آوَرَد تا علیه یکدیگر گواهی دهند.

• ليس كل من يسمع القرآن ينتفع به، فربما يوجد حائل مثل ختم القلب أو الصَّمَم عن الانتفاع أو غير ذلك.

چنین نیست که هرکس به قرآن گوش دهد از آن بهره بگیرد؛ شاید مانعی مانند مُهر دل یا نشنیدن با نیت بهره‌بردن یا مانعی دیگر وجود داشته باشد.

• بيان أن المشركين وإن كانوا يكذبون في الظاهر فهم يستيقنون في دواخلهم بصدق النبي عليه الصلاة والسلام.

بیان اینکه مشرکان هر چند در ظاهر تکذیب می‌کنند اما در درون خویش به راستگویی پیامبر صلی الله علیه وسلم یقین دارند.

• تسلية النبي عليه الصلاة والسلام ومواساته بإعلامه أن هذا التكذيب لم يقع له وحده، بل هي طريقة المشركين في معاملة الرسل السابقين.

تسلی و دلداری‌دادن پیامبر صلی الله علیه وسلم با آگاه نمودن او از اینکه این تکذیب فقط در مورد رسالت او واقع نشده است، بلکه این امر، روش مشرکان در برخورد با رسولان پیشین است.