Маънолар таржимаси Оят 42 Сура Ҳуд сураси - Форсча таржима - Саъдий тафсири - Қуръони Карим қомуси

Оят: 42

وَهِیَ تَجْرِیْ بِهِمْ فِیْ مَوْجٍ كَالْجِبَالِ ۫— وَنَادٰی نُوْحُ ١بْنَهٗ وَكَانَ فِیْ مَعْزِلٍ یّٰبُنَیَّ ارْكَبْ مَّعَنَا وَلَا تَكُنْ مَّعَ الْكٰفِرِیْنَ ۟

سپس حرکت و روان شدن کشتی را آن‌گونه توصیف نمود که انگار آن را مشاهده می‌کنیم. پس فرمود: ﴿وَهِيَ تَجۡرِي بِهِمۡ﴾ کشتی، نوح و کسانی را که همراه او در آن بودند، ﴿فِي مَوۡجٖ كَٱلۡجِبَالِ﴾ در میان امواجی کوه آسا می‌برد، و خداوند حافظ و نگاهبان کشتی و اهل آن بود، ﴿وَنَادَىٰ نُوحٌ ٱبۡنَهُۥ﴾ و نوح هنگامی که سوار شد، پسرش را صدا کرد تا با او سوار شود، ﴿وَكَانَ فِي مَعۡزِلٖ﴾ و پسر در کناری بود. هنگامی که آنها سوار شدند؛ از وی خواست که نزدیک شود تا سوار شود. بنابراین به او گفت: ﴿يَٰبُنَيَّ ٱرۡكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ ٱلۡكَٰفِرِينَ﴾ پسر جان! با ما سوار شو، و با کافران مباش تا [مبادا] به تو برسد آنچه را که به آنان می‌رسد.