Маънолар таржимаси Оят 4 Сура Анкабут сураси - Форсча таржима - Саъдий тафсири - Қуръони Карим қомуси

Оят: 4

اَمْ حَسِبَ الَّذِیْنَ یَعْمَلُوْنَ السَّیِّاٰتِ اَنْ یَّسْبِقُوْنَا ؕ— سَآءَ مَا یَحْكُمُوْنَ ۟

آیا کسانی که اراده و خواست آنها بر انجام بدی‌ها و ارتکاب جنایت‌ها رفته است، گمان می‌برند که اعمال آنها فراموش می‌شود و خداوند از آنها غافل خواهد بود، یا از دست خداوند در می‌روند؟ بنابراین آنها اقدام به انجام گناه کرده‌اند و انجام گناه برای آنها آسان شده است؟ ﴿سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ﴾ داوری و قضاوت آنها چه بد است! زیرا آن یک حکم و داوری ستمگرانه است؛ چون بدان مفهوم است که آنها قدرت خدا و حکمت او را انکار می‌کنند و چنین حکم می‌کنند که خدا قدرت و حکمت ندارد و آنها قدرت دارند و به‌وسیلۀ قدرت و توانایی خویش، خود را از عذاب خدا نجات می‌دهند، حال آنکه آنان ضعیف‌ترین و ناتوان‌ترین موجود می‌باشند.