Маънолар таржимаси Оят 7 Сура Нуҳ сураси - Форсча таржима - Саъдий тафсири - Қуръони Карим қомуси

Оят: 7

وَاِنِّیْ كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوْۤا اَصَابِعَهُمْ فِیْۤ اٰذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَاَصَرُّوْا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ۟ۚ

﴿وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ﴾ و من هر زمان که ایشان را فراخواندم تا آنان را بیامرزی؛ یعنی آنان را دعوت کردم تا اجابت کنند؛ چون وقتی اجابت کنند، آنها را می‌آمرزی و این فقط به مصلحت آنان بود، اما آنان به جز ادامه دادن به باطل خود و گریز از حق چیزی نپذیرفتند. ﴿جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ﴾ آنان برای اینکه سخنان پیامبرشان نوح -علیه السلام- را نشنوند انگشتان خود را در گوش‌هایشان فرو بردند. ﴿وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ﴾ و لباس‌هایشان را بر سر کشیدند و این به خاطر دوری از حق و نفرت از آن بود. ﴿وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا﴾ و بر کفر و بدی خود پافشاری کردند، و در برابر حق تکبر ورزیدند. پس شر و بدیِ آنها فزونی گرفت، و خیر و خوبی از آنها دور گشت.