Маънолар таржимаси Оят 6 Сура Муддассир сураси - Форсча таржима - Саъдий тафсири - Қуръони Карим қомуси

Оят: 6

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ۟ۙ

﴿وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ﴾ و به خاطر نعمت‌های دینی و دنیوی که به مردم می‌دهی، بر آنها منّت مگذار تا به سبب این منت گذاردن، افزون‌خواهی نمایی و خود را از آنها برتر بدانی. بلکه تا جایی که برایت ممکن است با مردم نیکی کن و نیکی خود را فراموش کن و پاداش خود را از خداوند بخواه؛ و کسی را که با او نیکی و احسان کرده‌ای، با کسی که با وی احسان نکرده‌ای برابر بدان.گفته شده که معنی آیه چنین است: با این هدف چیزی به کسی مده که او بیشتر از آن را به تو بدهد، و نیکیِ تو را جبران نماید. و این ویژۀ پیامبر صلی الله علیه وسلم خواهد بود.