Маънолар таржимаси Оят 37 Сура Зумар - Қуръон Карим мухтасар тафсирининг синҳолийча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 37

وَمَنْ یَّهْدِ اللّٰهُ فَمَا لَهٗ مِنْ مُّضِلٍّ ؕ— اَلَیْسَ اللّٰهُ بِعَزِیْزٍ ذِی انْتِقَامٍ ۟

අල්ලාහ් කවරෙකුට යහ මග වෙත ආශිර්වාද කරන්නේ ද ඔහු ව නොමග යවන්නට කිසිවකුට හැකියාවක් නැත. අල්ලාහ් කිසිවකු විසින් පරාජය කළ නොහැකි සර්ව බලධාරියාණන් නොවේ ද? තමන් ප්රතික්ෂේප කොට පාපකම් කළවුනට සම ප්රතිචාර දක්වන්නෙකු නොවේ ද? එසේය. සැබවින්ම ඔහු සර්ව බලධාරීය. සම ප්රතිචාර දක්වන්නාය.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• عظم خطورة الافتراء على الله ونسبة ما لا يليق به أو بشرعه له سبحانه.

•අල්ලාහ් මත බොරු ගෙතීම හා ඔහුට හෝ ඔහු සතු පිළිවෙතට නොගැළපෙන දෙයක් ආරෝපණය කිරීම යන වරදෙහි බරපතළකම.

• ثبوت حفظ الله للرسول صلى الله عليه وسلم أن يصيبه أعداؤه بسوء.

• අල්ලාහ්ගේ දූත (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන්හට එතුමාගේ සතුරන්ගෙන් යම් නපුරක් ඇති වීමෙන් අල්ලාහ් එතුමාට ආරක්ෂාව සලසන බවට තහවුරු කිරීම.

• الإقرار بتوحيد الربوبية فقط بغير توحيد الألوهية، لا ينجي صاحبه من عذاب النار.

•දේවත්වයේ ඒකීයත්වය පිළිගැනීමෙන් තොර ව පරිපාලනයේ ඒකීයත්වය පමණක් පිළිගැනීම ඊට අදාළ පුද්ගලයාව නිරයේ දඬුවමින් ආරක්ෂා කරන්නේ නැත.