Маънолар таржимаси Оят 67 Сура Оли Имрон сураси - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 67

مَا كَانَ إِبۡرَٰهِيمُ يَهُودِيّٗا وَلَا نَصۡرَانِيّٗا وَلَٰكِن كَانَ حَنِيفٗا مُّسۡلِمٗا وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

อิบรอฮีมไม่เคยนับถือศาสนายิวและไม่เคยเป็นคริสต์ แต่ทว่าเขาเป็นผู้ที่ออกห่างจากศาสนาที่เป็นเท็จ เป็นมุสลิมที่จำนนต่ออัลลอฮ์ เป็นผู้ที่ศรัทธาในเอกภาพของพระองค์ และเขาก็ไม่เคยอยู่ในหมู่ผู้ตั้งภาคีต่อพระองค์ ดังที่พวกมุชริกีน(ผู้ตั้งภาคี)ชาวอาหรับอ้างไว้

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• أن الرسالات الإلهية كلها اتفقت على كلمة عدل واحدة، وهي: توحيد الله تعالى والنهي عن الشرك.

แท้จริงสาส์นทั้งหมดของอัลลอฮนั้นมีสอดคล้องอยู่บนถ้อยคำแห่งความยุติธรรมเดียวกัน นั้นก็คือการเชื่อในอัลลอฮ์องค์เดียว และการห้ามไม่ให้ตั้งภาคีต่อพระองค์

• أهمية العلم بالتاريخ؛ لأنه قد يكون من الحجج القوية التي تُرَدُّ بها دعوى المبطلين.

ความสำคัญของการรู้ประวัติศาสตร์ เพราะประวัติศาสตร์สามารถเป็นหนึ่งในหลักฐานที่หนักแน่นที่สุดที่สามารถนำมาใช้ เพื่อหักล้างสมมติฐานของคนหลงทางได้

• أحق الناس بإبراهيم عليه السلام من كان على ملته وعقيدته، وأما مجرد دعوى الانتساب إليه مع مخالفته فلا تنفع.

ผู้ที่มีสิทธิ์สมควรต่ออิบรอฮีม อลัยฮิสสลาม มากที่สุดนั้น คือผู้ที่อยู่ในศาสนาของเขาและอยู่ในหลักศรัทธาของเขา ส่วนการอ้างถึงสิทธิ์ที่พร้อมกับการสวนทางกับเขา มันไม่เป็นประโยชน์อะไร

• دَلَّتِ الآيات على حرص كفرة أهل الكتاب على إضلال المؤمنين من هذه الأمة حسدًا من عند أنفسهم.

โองการเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้าของผู้ปฏิเสธศรัทธาในหมู่ชาวคัมภีร์ที่จะหลอกลวงบรรดาผู้ศรัทธาจากแระชาชาตินี้เนื่องจากความอิจฉาริษยาจากภายในพวกเขา