Маънолар таржимаси Оят 44 Сура Анбиё сураси - Қуръон Каримнинг туркча мухтасар таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 44

بَلۡ مَتَّعۡنَا هَٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

Bilakis bu kâfirleri ve atalarını kendilerine sunduğumuz nimetlerle rızıklandırdık, bunu istidrâc olarak (zalim, kâfir ve azgın kişilerin tedricî olarak felakete yaklaştırılması ve bu esnada kendilerine bazı geçici imkân ve başarıların sağlanması) verdik. Öyle uzun zaman yaşadılar ki bu onları aldattı. Küfürlerini işlemeye devam ettiler. Nimetlerimizle aldanan ve azabımız için acele edenler, üzerinde yaşayanları boyun eğdirerek yeryüzünü etrafından kısalttığımızı ve onlara galip geldiğimizi görmüyorlar mı? Başkalarının başına gelenin kendi başlarına gelmeyeceğini mi zannediyorlar? Onlar galip gelenler değiller, bilakis onlar mağlup olanlardır.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• بيان كفر من يستهزئ بالرسول، سواء بالقول أو الفعل أو الإشارة.

Söz, fiil ya da işaret ile de olsa resuller ile alay edenlerin küfrü açıklanmıştır.

• من طبع الإنسان الاستعجال، والأناة خلق فاضل.

İnsanın tabiatında acelecilik vardır. Sabırlı olmak ise güzel ahlaktır.

• لا يحفظ من عذاب الله إلا الله.

Bir kimseyi Yüce Allah'ın azabından ancak Allah Teâlâ'nın kendisi korur.

• مآل الباطل الزوال، ومآل الحق البقاء.

Batılın sonu yok olmak, hakkın sonu ise var olmaktır.