Маънолар таржимаси Оят 117 Сура Мўъминун сураси - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 117

وَمَن يَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

كىمكى ئاللاھقا قوشۇپ قۇلچىلىق قىلىشقا لايىق ئىكەنلىكىگە ھېچقانداق دەلىل - پاكىت بولمىغان (ئاللاھتىن باشقا بارلىق مەبۇدلار مۇشۇنداق) باشقا بىر مەبۇدقا چوقۇنىدىكەن، ئۇ قىلغان يامان ئەمىلىنىڭ جازاسىنى پەرۋەردىگارىنىڭ دەرگاھىدا تارتىدۇ. ئاللاھ ئۇنى ئازابلاش ئارقىلىق جازالايدۇ. شەكسىزكى كاپىرلار كۆزلىگەن مەقسەتلىرىگە يېتەلمەيدۇ، ئەنسىرىگەن ئاقىۋەتتىن قۇتۇلۇپمۇ قالالمايدۇ.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الكافر حقير مهان عند الله.

كاپىر ئاللاھنىڭ ھۇزۇرىدا ئېتىبارسىز، خاردۇر.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

سالىھ كىشىلەرنى مەسخىرە قىلىش مەسخىرە قىلغۇچىنى ئازابقا دۇچار قىلىدىغان چوڭ گۇناھتۇر.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

ئۆمۈرنى بىھۇدە ئۆتكۈزۈۋېتىش كۇپۇرلۇقنىڭ ئايرىلماس بىر پارچىسىدۇر.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

ئاللاھنى مەدھىيەلەش دۇئادىكى ئەدەب - قائىدىلەردىن بىرىدۇر.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

ئاللاھ تائالا بۇ سۈرىنى بەختكە ئېرىشىدىغان مۇئمىنلەرنىڭ سۈپەتلىرىنى تىلغا ئېلىپ باشلىغان بولغاچقا، سۈرىنى كاپىرلارنىڭ زىيانكارلىقى ۋە نىجات تاپالمايدىغانلىقىنى تىلغا ئېلىپ ئاخىرلاشتۇرۇش ئارقىلىق مۇناسىپلاشتۇردى.