Маънолар таржимаси Оят 37 Сура Ёсин сураси - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 37

وَءَايَةٞ لَّهُمُ ٱلَّيۡلُ نَسۡلَخُ مِنۡهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظۡلِمُونَ

ئىنسانلارغا ئاللاھ تائالانىڭ يەككە - يېگانىلىكىنى ئۇقتۇرىدىغان يەنە بىر ئالامەت شۇكى، بىز كۈندۈزنى ئاخىرلاشتۇرۇپ، كېچىنى كەلتۈرۈش ئارقىلىق يورۇقلۇقنى يوق قىلىمىز. كۈندۈزنى يورۇقلۇقتىن چىقىرىپ، كۈندۈز ئاخىرلاشقاندىن كېيىن قاراڭغۇلۇقنى كەلتۈرسەك، ئىنسانلار بىردىنلا قاراڭغۇلۇق ئىچىگە كىرىپ كېتىدۇ.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• ما أهون الخلق على الله إذا عصوه، وما أكرمهم عليه إن أطاعوه.

بۇ ئايەتلەر ناۋادا مەخلۇقاتلار ئاللاھقا ئاسىيلىق قىلسا، ئاللاھنىڭ نەزىرىدە ئۇلارنىڭ قىلچە قىممىتى بولمايدۇ، ئەگەر ئۇلار ئاللاھقا ئىتائەت قىلسا، ئاللاھقا نىسبەتەن نەقەدەر قىممەتلىك ئىكەنلىكىنى ئۇقتۇرىدۇ.

• من الأدلة على البعث إحياء الأرض الهامدة بالنبات الأخضر، وإخراج الحَبِّ منه.

قاقاس زېمىننىڭ يېشىل ئۆسۈملۈكلەرگە پۈركۈنۈشى ۋە ئۇنىڭدىن ئاشلىقلارنىڭ چىقىشى قايتا تىرىلىشنىڭ پاكىتلىرىدىن بىرىدۇر.

• من أدلة التوحيد: خلق المخلوقات في السماء والأرض وتسييرها بقدر.

ئاسماندا ۋە زېمىندا مەخلۇقاتلارنىڭ يارىتىلىشى ھەمدە ئۇلارنىڭ بەلگىلىك مىقداردا ئايلىنىشى تەۋھىدنىڭ دەلىل - پاكىتلىرىدىن بىرىدۇر.