Маънолар таржимаси Оят 126 Сура Тавба сураси - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 126

أَوَلَا يَرَوۡنَ أَنَّهُمۡ يُفۡتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٖ مَّرَّةً أَوۡ مَرَّتَيۡنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمۡ يَذَّكَّرُونَ

ئۇلار ئۆزلىرىنىڭ ھەر يىلى بىر قېتىم ياكى ئىككى قېتىم سىرلىرىنىڭ ئېچىلىشى ۋە مۇناپىقلىقىنىڭ ئاشكارىلىنىشى ئارقىلىق سىنىلىدىغانلىقىنى بىلمەمدۇ؟ ئۇلار ئاللاھنىڭ ئۆزىنى سىنايدىغانلىقىنى بىلىپ تۇرۇپ كۇپرىلىقىدىن تەۋبە قىلمايدۇ. نىپاقتىن قايتمايدۇ. ئۆزلىرىگە نازىل بولغان سۈرىلەردىن ۋە ئۇ سۈرىلەرنىڭ ئاللاھ تەرىپىدىن نازىل بولىدىغانلىقىدىن ئىبرەت ئالمايدۇ.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• وجوب ابتداء القتال بالأقرب من الكفار إذا اتسعت رقعة الإسلام، ودعت إليه حاجة.

ئىسلام جۇغراپىيىسى كېڭىيىپ، ئېھتىياج چۈشكەندە مۇسۇلمانلارغا ئەڭ يېقىن كاپىرلارغا ئالدى بىلەن ئۇرۇش قىلىشنىڭ ۋاجىپلىقى.

• بيان حال المنافقين حين نزول القرآن عليهم وهي الترقُّب والاضطراب.

قۇرئان نازىل بولىۋاتقان چاغدا مۇناپىقلارنىڭ ئەھۋالى بولسا، ئىزتىراپ ۋە تۇراقسىزلىقتىن ئىبارەت ئىدى.

• بيان رحمة النبي صلى الله عليه وسلم بالمؤمنين وحرصه عليهم.

پەيغەمبەر ئەلەيھىسالامنىڭ مۆئمىنلەرگە كۆيىنىدىغانلىقى ۋە ئۇلارغا ھېرىسمەنلىكىنى بايان قىلىش.

• في الآيات دليل على أن الإيمان يزيد وينقص، وأنه ينبغي للمؤمن أن يتفقد إيمانه ويتعاهده فيجدده وينميه؛ ليكون دائمًا في صعود.

ئايەتلەردە ئىماننىڭ كەم-زىيادە بولىدىغانلىقىغا دەلىل بار. مۆئمىن داۋاملىق يۇقىرى مەنىۋىيەتكە ئىگە بولۇش ئۈچۈن ئىمانىغا كۆڭۈل بۆلىشى ۋە يېڭىلاپ تۇرىشى لازىم.