Маънолар таржимаси Сура Ҳуд - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг ўзбекча таржимаси - Бет рақами 229 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 63

قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَءَاتَىٰنِي مِنۡهُ رَحۡمَةٗ فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ ٱللَّهِ إِنۡ عَصَيۡتُهُۥۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيۡرَ تَخۡسِيرٖ

Солиҳ қавмига раддия билдириб деди: "Эй қавмим, айтинглар-чи, мен Парвардигорим тарафидан бир очиқ ҳужжатга эга бўлсам ва У Зот менга Ўзи тарафидан бир раҳматни, пайғамбарликни ато этган бўлса-да, яна мен У Зотга осийлик қилиб, рисолатни етказиш ҳақидаги фармонини бажармасам, Унинг азобидан мени ким асрай олади?! Сизлар эса менга залолат ва У Зотнинг ризосидан узоқлашишдан бошқа нарсани кўпайтирмайсизлар".

Оят: 64

وَيَٰقَوۡمِ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٞ قَرِيبٞ

Эй қавмим, мана бу Аллоҳнинг туяси сизлар учун менинг ҳақ пайғамбар эканимни тасдиқловчи бир белги-мўжизадир. Уни тек қўйинглар. Аллоҳнинг ерида ўтлаб юраверсин. Унга бирон озор етказа кўрманглар. Акс ҳолда, тезда бир азобга йўлиқасизлар.

Оят: 65

فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمۡ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٖۖ ذَٰلِكَ وَعۡدٌ غَيۡرُ مَكۡذُوبٖ

Ҳақни тан олмасликда туриб олиб, уни сўйиб юбордилар. Шунда Солиҳ уларга деди: "Ерингизда уч кун фойдаланиб, яшаб олинг. Кейин Аллоҳнинг азоби келади. Бу ёлғони йўқ чин ваъдадир".

Оят: 66

فَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا صَٰلِحٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَمِنۡ خِزۡيِ يَوۡمِئِذٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ

Уларни ҳалок қилиш ҳақидаги фармонимиз келгач, Солиҳ ва у билан бирга бўлган мўминларга Ўз тарафимиздан бўлган бир раҳмат ила нажот бердик ва уларни ўша куннинг хорлиги, шармандалигидан асрадик. Албатта, Парвардигорингиз кучли ва ғолиб Зотдирки, ҳеч кимса Ундан ғолиб бўла олмас. Ҳақни тан олмаган умматларни ҳалок этиши ана шу ғолиблигининг бир кўринишидир.

Оят: 67

وَأَخَذَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ

Самуд қавмини бир даҳшатли ҳайқириқ тутди. Унинг шиддатидан ерга юзтубан йиқилиб, тупроққа беланиб ўлдилар.

Оят: 68

كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَآ إِنَّ ثَمُودَاْ كَفَرُواْ رَبَّهُمۡۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّثَمُودَ

Худди юртида фаровон ҳаёт кечирмагандек бўладилар. Огоҳ бўлингизким, Самуд Парвардигори Аллоҳга куфр келтириб, У Зотнинг раҳматидан қувилди.

Оят: 69

وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيذٖ

Фаришталар Иброҳим алайҳиссаломнинг олдига одам суратида унга ва аёлига Исҳоқ ва Яъқуб алайҳимассалом туғилиши ҳақида хушхабар билан келиб, салом бердилар. У ҳам: «Салом», деди-да, ҳаял ўтмай бир бузоқни қовуриб келтирди. Чунки уларни одам деб ўйлаганди.

Оят: 70

فَلَمَّا رَءَآ أَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ إِلَيۡهِ نَكِرَهُمۡ وَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۚ قَالُواْ لَا تَخَفۡ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمِ لُوطٖ

Иброҳим уларнинг овқатга қўл узатмаганларини кўриб, улардан шубҳаланди ва хавфсиради. Фаришталар унинг хавфсираётганини кўриб, шундай дедилар: "Қўрқма, биз Лут қавмини жазолаш учун юборилганмиз"

Оят: 71

وَٱمۡرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٞ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنَٰهَا بِإِسۡحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسۡحَٰقَ يَعۡقُوبَ

Иброҳимнинг хотини Сора ҳам ўша ерда турганди. Биз унга Исҳоқнинг туғилиши, Исҳоқдан эса Яъқуб исмли набира кўриши ҳақида хушхабар бердик. У хурсанд бўлиб кулди.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• عناد واستكبار المشركين حيث لم يؤمنوا بآية صالح عليه السلام وهي من أعظم الآيات.

Мушриклар шу қадар мутакаббир ва саркаш эдиларки, ҳатто Солиҳ алайҳиссаломнинг мўъжизасига ҳам иймон келтирмадилар. Ҳолбуки, у энг катта мўъжиза эди.

• استحباب تبشير المؤمن بما هو خير له.

Мўминга бир яхшилик ҳақида хушхабар бериш мустаҳаб.

• مشروعية السلام لمن دخل على غيره، ووجوب الرد.

Бировнинг ёнига кирганда салом бериш шариатдандир. Саломга алик олиш эса вожиб.

• وجوب إكرام الضيف.

Меҳмоннинг ҳурматини жойига қўйиш вожиб.