Маънолар таржимаси Сура Қасас - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг ўзбекча таржимаси - Бет рақами 387 - Қуръони Карим қомуси

Оят: 14

وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَٱسۡتَوَىٰٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Бадани пишиб-етилиб, кучга тўлгач, унга ўзи пайғамбар бўлишидан олдинги Бани Исроилнинг динини англаш ва билиш неъматини ато этдик. Мусони тоати учун мукофотлаганимиздек, ҳамма замону макондаги яхшилик қилувчиларни мукофотлаймиз.

Оят: 15

وَدَخَلَ ٱلۡمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفۡلَةٖ مِّنۡ أَهۡلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيۡنِ يَقۡتَتِلَانِ هَٰذَا مِن شِيعَتِهِۦ وَهَٰذَا مِنۡ عَدُوِّهِۦۖ فَٱسۡتَغَٰثَهُ ٱلَّذِي مِن شِيعَتِهِۦ عَلَى ٱلَّذِي مِنۡ عَدُوِّهِۦ فَوَكَزَهُۥ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيۡهِۖ قَالَ هَٰذَا مِنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِۖ إِنَّهُۥ عَدُوّٞ مُّضِلّٞ مُّبِينٞ

У шаҳарга одамлар дам олаётган пайтда кириб борди. Қараса, икки одам урушяпти. Бири ўзининг қавмидан бўлиб, иккинчиси Фиръавннинг қавми қибтийлардан эди. Қабиладоши ундан ёрдам сўради. Шунда Мусо қабиладошига ёрдам бериб, қибтийни бир урган эди, зарбанинг қаттиқлигидан у ўлиб қолди. Бу ишни Мусо қуйидагича ифодалади: "Бу шайтоннинг гуноҳни чиройли қилиб кўрсатиб, одамни йўлдан оздиришидир. У инсонга очиқ душман. Ўзига эргашган одамни адаштиради. Мен тарафимдан содир бўлган бу иш ҳам унинг васвасаси билан юз берди".

Оят: 16

قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمۡتُ نَفۡسِي فَٱغۡفِرۡ لِي فَغَفَرَ لَهُۥٓۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

Мусо қилган гуноҳини эътироф этиб, Парвардигорига шундай илтижо қилди: "Парвардигорим, мен шу қибтийни ўлдириб қўйиш билан ўзимга ўзим зулм қилдим. Гуноҳимни афв эт". Бас, Аллоҳ бизга Мусони кечирганини баён қилди. Аллоҳ тавба қилган бандаларини мағфират айлагувчи, уларга Меҳрибон Зотдир.

Оят: 17

قَالَ رَبِّ بِمَآ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ فَلَنۡ أَكُونَ ظَهِيرٗا لِّلۡمُجۡرِمِينَ

Мусо алайҳиссаломнинг дуоси қуйидагича давом этади: "Парвардигорим, менга Сен ато этган куч, ҳикмат ва илм ҳаққи-ҳурмати энди ҳеч қачон ҳеч бир жиноятчининг жиноятига ёрдам бермайман".

Оят: 18

فَأَصۡبَحَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا ٱلَّذِي ٱسۡتَنصَرَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَسۡتَصۡرِخُهُۥۚ قَالَ لَهُۥ مُوسَىٰٓ إِنَّكَ لَغَوِيّٞ مُّبِينٞ

Бўлар иш бўлиб, қибтийни ўлдириб қўйгани учун шаҳарда қолиши хавфли бўлиб турган бир пайтда кечагина бир қибтийга қарши ёрдам сўраган ҳалиги одам бугун яна бир қибтийга қарши ёрдам сўраб турибди. Шунда Мусо аччиғланиб: "Сен ўзи аниқ адашган, йўлдан озган одам экансан", деди.

Оят: 19

فَلَمَّآ أَنۡ أَرَادَ أَن يَبۡطِشَ بِٱلَّذِي هُوَ عَدُوّٞ لَّهُمَا قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ أَتُرِيدُ أَن تَقۡتُلَنِي كَمَا قَتَلۡتَ نَفۡسَۢا بِٱلۡأَمۡسِۖ إِن تُرِيدُ إِلَّآ أَن تَكُونَ جَبَّارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ

Исроилий Мусонинг: "Сен ўзи аниқ адашган, йўлдан озган одам экансан", деган гапини эшитгач, худди кечаги қибтийдек мени ҳам уради, деб ўйлаб: "Кеча биттасини ўлдиргандинг, энди бугун мени ўлдирмоқчи бўляпсанми, сен ўзи урушаётган одамларни яраштириб қўйиш ўрнига уларга зулм қиладиган, уларни ўлдирадиган зўравон бўлишни истайдиган одам экансан", деди.

Оят: 20

وَجَآءَ رَجُلٞ مِّنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ فَٱخۡرُجۡ إِنِّي لَكَ مِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

Бу хабар тарқалиб кетди. Шаҳарнинг нариги четидан бир одам шошиб келиб Мусога: "Фиръавн қавмининг аъёнлари сени ўлдириш ҳақида маслаҳат қилишяпти, шаҳардан чиқиб кет, сенга ачинганимдан холис насиҳат қиляпман", деди.

Оят: 21

فَخَرَجَ مِنۡهَا خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

Мусо ўша насиҳатгўй кишининг маслаҳатига юриб, бирон кори ҳол бўлишидан хавфсираб, шаҳардан чиқиб кетди ва Парвардигорига: "Парвардигорим, золим қавмдан нажот бер, улар менга бирон ёмонлик қила олишмасин", деб дуо қилди.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الاعتراف بالذنب من آداب الدعاء.

Гуноҳни тан олиш дуо одобларидандир.

• الشكر المحمود هو ما يحمل العبد على طاعة ربه، والبعد عن معصيته.

Бандани Парвардигорига итоат этишга ва гуноҳлардан тийилишга ундаган шукргина чин шукрдир.

• أهمية المبادرة إلى النصح خاصة إذا ترتب عليه إنقاذ مؤمن من الهلاك.

Насиҳатни шошиб ўз вақтида қилиш лозим. Айниқса, бир мўминни ҳалокатдан қутқаришга оид бўлса.

• وجوب اتخاذ أسباب النجاة، والالتجاء إلى الله بالدعاء.

Нажот учун Аллоҳга дуо қилиш билан бирга унинг сабабини ҳам қилиш лозим.