Маънолар таржимаси Оят 37 Сура Зумар сураси - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 37

وَمَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن مُّضِلٍّۗ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِعَزِيزٖ ذِي ٱنتِقَامٖ

Аллоҳ кимга тавфиқ бериб, ҳидоят қилиб қўйган бўлса, ҳеч ким уни адаштира олмас. Аллоҳ ҳаммадан Ғолиб, Азиз эмасми? Куфр келтирганлар ва гуноҳ лойига ботганлардан ўч олмасми? Ҳа, У Азиз, Ғолиб ва ўч олгувчидир.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• عظم خطورة الافتراء على الله ونسبة ما لا يليق به أو بشرعه له سبحانه.

Аллоҳ шаънида У Зотнинг Ўзига ёки шариатига нолойиқ гапларни айтиб, бўҳтонлар тўқиш ўта хатарли гуноҳдир.

• ثبوت حفظ الله للرسول صلى الله عليه وسلم أن يصيبه أعداؤه بسوء.

Оятларда Аллоҳ таолонинг Пайғамбар алайҳиссаломни душманларининг ёмонликларидан ҳимоя қилиши ўз исботини топиб турибди.

• الإقرار بتوحيد الربوبية فقط بغير توحيد الألوهية، لا ينجي صاحبه من عذاب النار.

Улуҳият тавҳидини қўйиб, фақат рубубият тавҳидини тан олишнинг ўзи одамни дўзах азобидан қутқара олмайди.