Маънолар таржимаси Оят 51 Сура Фуссилат сураси - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 51

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ

Агар инсонга соғлик, тинчлик-омонлик каби неъматларни ато этсак, Аллоҳни эслаш ва Унга тоат-ибодат қилишни унутиб, такаббурлик билан юз ўгириб кетади. Агар касаллик, камбағаллик каби мусибатларга йўлиқса, Аллоҳга кўп-кўп дуо қиладиган бўлиб қолади. Хуллас, на неъматга шукр қилади ва на балога сабр.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• علم الساعة عند الله وحده.

Қиёмат қачон бўлишини ёлғиз Аллоҳга аён.

• تعامل الكافر مع نعم الله ونقمه فيه تخبط واضطراب.

Кофирнинг Аллоҳ таоло ато этган неъматларга нисбатан муносабати адашиш ва йўлдан озишдан бошқа нарса эмас.

• إحاطة الله بكل شيء علمًا وقدرة.

Аллоҳ ҳамма нарсани иҳота қилиб олгандир, яъни, ҳамма нарсадан воқиф ва ҳар ишга Қодир Зотдир.