Маънолар таржимаси Оят 192 Сура Аъроф сураси - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 192

وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

Бу сохта маъбудлар бандаларига ҳам, ўзларига ҳам ҳеч қандай ёрдам беролмайдилар. Шундай бўлгач, қандай қилиб уларга ибодат қилишар экан?!

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• في الآيات بيان جهل من يقصد النبي صلى الله عليه وسلم ويدعوه لحصول نفع أو دفع ضر؛ لأن النفع إنما يحصل من قِبَلِ ما أرسل به من البشارة والنذارة.

Мазкур оятларда фойда ёки зарар етказиш бобида Пайғамбар алайҳиссаломнинг ўзига дуо қилиш нодонлик экани уқтириляпти. Чунки бу иш Пайғамбар алайҳиссаломни огоҳлантирувчи ва хушхабар етказувчи қилиб юборган Аллоҳ Қўлидадир.

• جعل الله بمنَّته من نوع الرجل زوجه؛ ليألفها ولا يجفو قربها ويأنس بها؛ لتتحقق الحكمة الإلهية في التناسل.

Аллоҳ Ўз фазлу карами ила эркакдан жуфтини яратди. Токи, эркак аёл билан ором-осойиш топсин ва насл қолдиришга оид илоҳий ҳикмат амалга ошсин.

• لا يليق بالأفضل الأكمل الأشرف من المخلوقات وهو الإنسان أن يشتغل بعبادة الأخس والأرذل من الحجارة والخشب وغيرها من الآلهة الباطلة.

Энг афзал, энг шарафли махлуқ бўлмиш инсонга тош ва ёғоч каби тубан, паст махлуқларга бандалик қилиш асло ярашмайди.