含义的翻译 章 赛智德 - 波斯语版古兰经简明注释。 - 《古兰经》合辑

سجده

每章的意义:

بيان حقيقة الخلق وأحوال الإنسان في الدنيا والآخرة.

بیان حقیقت آفرینش و احوال انسان در دنیا و آخرت.

1 : 32

الٓمّٓ ۟ۚ

﴿الٓمٓ﴾ سخن در مورد حروف شبیه این حروف در ابتدای سورۀ بقره بیان شد.

2 : 32

تَنْزِیْلُ الْكِتٰبِ لَا رَیْبَ فِیْهِ مِنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

این قرآن که محمد صلی الله علیه وسلم آن را آورده بدون هیچ تردیدی از جانب پروردگار جهانیان نازل شده است.

3 : 32

اَمْ یَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُ ۚ— بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَّاۤ اَتٰىهُمْ مِّنْ نَّذِیْرٍ مِّنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُوْنَ ۟

همانا این کافران می‌گویند: به‌راستی‌که محمد آن را به دروغ بر پروردگارش نسبت داده است، امر آن‌گونه که آنها گفتند نیست، بلکه همان حقیقتی است که هیچ تردیدی در آن نیست، - ای رسول- از جانب پروردگارت بر تو نازل شده تا مردمی را بترسانی که پیش از تو رسولی برای‌شان نیامد تا آنها را از عذاب الله بترساند، به این امید که به‌سوی حق راه یابند آن‌گاه از آن پیروی و به آن عمل کنند.

4 : 32

اَللّٰهُ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِیْ سِتَّةِ اَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوٰی عَلَی الْعَرْشِ ؕ— مَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِهٖ مِنْ وَّلِیٍّ وَّلَا شَفِیْعٍ ؕ— اَفَلَا تَتَذَكَّرُوْنَ ۟

الله همان ذاتی است که آسمان‌ها، و زمین، و آنچه میان آن دو است را در شش روز آفرید، درحالی‌که او تعالی بر آفرینش آنها در کمتر از چشم بهم زدنی توانا است، سپس آن‌گونه که سزاوار جلال او است بر عرش استوا نمود و قرار گرفت، - ای مردم- جز او هیچ دوست و کارسازی ندارید که کارتان را بر عهده گیرد، یا هیچ شفاعتگری ندارید که نزد پروردگارتان از شما شفاعت کند، پس آیا نمی‌اندیشید تا الله را که شما را آفرید عبادت ‌کنید و دیگران را همراه او عبادت نکنید؟

5 : 32

یُدَبِّرُ الْاَمْرَ مِنَ السَّمَآءِ اِلَی الْاَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ اِلَیْهِ فِیْ یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهٗۤ اَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّوْنَ ۟

الله کار تمام مخلوقات موجود در در آسمان‌ها و زمین را مدیریت می‌کند، سرانجام این امر در روزی‌که به اندازۀ هزار سال از سال‌هایی که -ای مردم- شما در دنیا برمی‌شمارید است به‌سوی او تعالی بالا می‌رود.

6 : 32

ذٰلِكَ عٰلِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟ۙ

این ذاتی‌که تمام این موارد را اداره می‌کند از تمام امور نهان و آشکار آگاه است، و ذره‌ای بر او پوشیده نمی‌ماند، و ذات شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، ذاتی‌که از دشمنانش انتقام می‌گیرد و نسبت به بندگان مؤمن خویش مهربان است.

7 : 32

الَّذِیْۤ اَحْسَنَ كُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ وَبَدَاَ خَلْقَ الْاِنْسَانِ مِنْ طِیْنٍ ۟ۚ

ذاتی‌که آفرینش هر چیزی را کامل کرد، و آفرینش آدم را بدون نمونۀ قبلی از گِل آغاز کرد.

8 : 32

ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهٗ مِنْ سُلٰلَةٍ مِّنْ مَّآءٍ مَّهِیْنٍ ۟ۚ

سپس نسلش را از آبی که از او جدا و خارج شد (منی) آفرید.

9 : 32

ثُمَّ سَوّٰىهُ وَنَفَخَ فِیْهِ مِنْ رُّوْحِهٖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَالْاَفْـِٕدَةَ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تَشْكُرُوْنَ ۟

سپس آفرینش انسان را درست‌اندام کامل کرد، و با فرمان ‌دادن به فرشتۀ مامور به دمیدن روح، از روح خویش در او دمید، و - ای مردم- گوش‌هایی برای‌تان قرار داد تا با آنها بشنوید، و چشم‌هایی برای‌تان قرار داد تا با آنها ببینید، و دل‌هایی برای‌تان قرار داد تا با آنها بیندیشید، اما شما سپاس این نعمت‌های الله را که برای‌تان ارزانی داشته است کم به جای می‌آورید.

10 : 32

وَقَالُوْۤا ءَاِذَا ضَلَلْنَا فِی الْاَرْضِ ءَاِنَّا لَفِیْ خَلْقٍ جَدِیْدٍ ؕ۬— بَلْ هُمْ بِلِقَآءِ رَبِّهِمْ كٰفِرُوْنَ ۟

و مشرکان تکذیب‌کنندۀ رستاخیز گفتند: آیا وقتی مُردیم و در زمین ناپدید شدیم، و بدن‌هایمان خاک شد، از نو زنده برانگیخته می‌شویم؟! این امر منطقی نیست. بلکه آنها در واقع به رستاخیز کافر هستند و به آن ایمان نمی‌آورند.

11 : 32

قُلْ یَتَوَفّٰىكُمْ مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِیْ وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ اِلٰی رَبِّكُمْ تُرْجَعُوْنَ ۟۠

- ای رسول- به این مشرکان تکذیب‌کنندۀ رستاخیز بگو: فرشتۀ مرگ که الله قبض ارواح شما را به او واگذار کرده شما را می‌میراند، سپس در روز قیامت برای حسابرسی و جزا فقط به‌سوی ما بازگردانیده می‌شوید.

这业中每段经文的优越:

• الحكمة من بعثة الرسل أن يهدوا أقوامهم إلى الصراط المستقيم.

حکمت بعثت رسولان این است که اقوام‌شان را به راه راست هدایت کنند.

• ثبوت صفة الاستواء لله من غير تشبيه ولا تمثيل.

ثبوت صفت اِستواء برای الله بدون تشبیه و تمثیل.

• استبعاد المشركين للبعث مع وضوح الأدلة عليه.

بعید دانستن رستاخیز توسط مشرکان با وجود وضوح ادلۀ آن.

12 : 32

وَلَوْ تَرٰۤی اِذِ الْمُجْرِمُوْنَ نَاكِسُوْا رُءُوْسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ؕ— رَبَّنَاۤ اَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا اِنَّا مُوْقِنُوْنَ ۟

به‌زودی آشکار می‌گردد که مجرمان در روز قیامت درحالی‌که به‌سبب کفرشان به رستاخیز خوار هستند و سرهای‌شان را به زیر افکنده‌اند، احساس ذلت و خواری می‌کنند و می‌گویند: پروردگارا آنچه را از رستاخیز انکار می‌کردیم دیدیم، و مصداق آنچه را رسولان از جانب تو آوردند شنیدیم، پس ما را به زندگی دنیا بازگردان تا عمل صالحی که تو را خشنود می‌سازد انجام دهیم، به‌راستی‌که هم اکنون به رستاخیز و راستی آنچه رسولان آوردند یقین داریم. اگر مجرمان را در این حال ببینی امر بزرگی را دیده‌ای.

13 : 32

وَلَوْ شِئْنَا لَاٰتَیْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدٰىهَا وَلٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّیْ لَاَمْلَـَٔنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ اَجْمَعِیْنَ ۟

و اگر اعطای هدایت و توفیق به هرکسی را می‌خواستیم به‌طور قطع او را بر این کار وامی‌داشتیم، اما این سخن از جانب من از روی حکمت و عدالت واجب شده است که: روز قیامت جهنم را از کافران دو گروه جن و انس پُر خواهم کرد؛ چون راه کفر و گمراهی را بر راه ایمان و استقامت برگزیدند.

14 : 32

فَذُوْقُوْا بِمَا نَسِیْتُمْ لِقَآءَ یَوْمِكُمْ هٰذَا ۚ— اِنَّا نَسِیْنٰكُمْ وَذُوْقُوْا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

و روز قیامت برای نکوهش و سرزنش به آنها گفته می‌شود: پس به‌سبب غفلت شما در دنیا از دیدار الله برای حسابرسی‌تان در روز قیامت، عذاب را بچشید، به‌راستی‌که ما شما را در عذاب بدون اهمیت به رنجی که از آن می‌کشید رها کردیم، و به‌سبب گناهانی که در دنیا انجام می‌دادید عذاب همیشگی و جاویدان جهنم را بچشید.

15 : 32

اِنَّمَا یُؤْمِنُ بِاٰیٰتِنَا الَّذِیْنَ اِذَا ذُكِّرُوْا بِهَا خَرُّوْا سُجَّدًا وَّسَبَّحُوْا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟

تنها کسانی به آیات نازل‌شدۀ ما بر رسولانمان ایمان می‌آورند که وقتی با آن‌ آیات اندرز داده شوند درحالی‌که به ستایش الله تسبیح می‌گویند برای او تعالی به سجده می‌افتند، و در هیچ حالتی از عبادت و سجده در برابر الله تکبر نمی‌ورزند.

16 : 32

تَتَجَافٰی جُنُوْبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُوْنَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَّطَمَعًا ؗ— وَّمِمَّا رَزَقْنٰهُمْ یُنْفِقُوْنَ ۟

پهلوهای آنها از بسترهای خواب ‌شان فاصله می‌گیرد، بسترهای‌شان را رها می‌کنند و به‌سوی الله روی می‌آورند، او تعالی را از ترس عذابش و امید به رحمتش در نمازشان و در سایر امور می‌خوانند، و اموالی را که برای‌شان عطا کرده‌ایم در راه الله هزینه می‌کنند.

17 : 32

فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّاۤ اُخْفِیَ لَهُمْ مِّنْ قُرَّةِ اَعْیُنٍ ۚ— جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

پس هیچ‌کس نمی‌داند الله به پاداشی از جانب خویش در قبال اعمال صالحی که در دنیا انجام می‌دادند چه چیزی از آنچه که دیدگان به آنها روشنایی می‌یابد برای‌شان آماده کرده است، زیرا پاداشی است که به‌سبب بزرگی‌اش فقط الله به آن احاطه دارد.

18 : 32

اَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ؔؕ— لَا یَسْتَوٗنَ ۟

کسی‌که به الله ایمان دارد و به اوامرش عمل و از نواهی‌اش پرهیز می‌کند، مانند شخص نافرمان از الله نیست؛ این دو گروه از نظر پاداش در نزد الله یکسان نیستند.

19 : 32

اَمَّا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فَلَهُمْ جَنّٰتُ الْمَاْوٰی ؗ— نُزُلًا بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

اما کسانی‌که به الله ایمان آورده‌اند و اعمال صالح انجام داده‌اند، به پاداش اعمال صالحی که در دنیا انجام می‌دادند، به فضل و بخشش الله بهشت‌هایی برای‌شان آماده شده که در آن جای می‌گیرند.

20 : 32

وَاَمَّا الَّذِیْنَ فَسَقُوْا فَمَاْوٰىهُمُ النَّارُ ؕ— كُلَّمَاۤ اَرَادُوْۤا اَنْ یَّخْرُجُوْا مِنْهَاۤ اُعِیْدُوْا فِیْهَا وَقِیْلَ لَهُمْ ذُوْقُوْا عَذَابَ النَّارِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟

و اما کسانی‌که با کفر و ارتکاب گناهان از طاعت الله خارج شده‌اند، قرارگاه آنها که در روز قیامت برای‌شان آماده شده است جهنم است، که برای همیشه در آن می‌مانند، و هرگاه بخواهند از آن خارج شوند دوباره در آن بازگردانیده می‌شوند، و از روی نکوهش به آنها گفته می‌شود: عذاب جهنمی را که در دنیا وقتی رسولان‌تان شما را از آن می‌ترساندند تکذیب می‌کردید بچشید.

这业中每段经文的优越:

• إيمان الكفار يوم القيامة لا ينفعهم؛ لأنها دار جزاء لا دار عمل.

ایمان کافران در روز قیامت به آنها سودی نمی‌رساند. زیرا آخرت سرای جزا است؛ نه سرای عمل.

• خطر الغفلة عن لقاء الله يوم القيامة.

خطر غفلت از دیدار الله در روز قیامت.

• مِن هدي المؤمنين قيام الليل.

نماز شب، سیرۀ مؤمنان است.

21 : 32

وَلَنُذِیْقَنَّهُمْ مِّنَ الْعَذَابِ الْاَدْنٰی دُوْنَ الْعَذَابِ الْاَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

و به‌طور قطع به این تکذیب‌کنندگان خارج از طاعت پروردگارشان، قبل از عذاب بزرگتر که در آخرت برای‌شان آماده شده است اگر توبه نکنند، مصیبت‌ها و بلاهایی در دنیا می‌چشانیم؛ باشد که به طاعت پروردگارشان بازگردند.

22 : 32

وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِاٰیٰتِ رَبِّهٖ ثُمَّ اَعْرَضَ عَنْهَا ؕ— اِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِیْنَ مُنْتَقِمُوْنَ ۟۠

و هیچ‌کس ستمکارتر از کسی نیست که به آیات الله اندرز داده شود اما از آنها پند نگیرد، و بدون توجه به این آیات از آنها روی گرداند. بدون تردید ما از مجرمان- که از آیات الله روی می‌گردانند به‌سبب ارتکاب کفر و گناهان- انتقام می‌گیریم.

23 : 32

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسَی الْكِتٰبَ فَلَا تَكُنْ فِیْ مِرْیَةٍ مِّنْ لِّقَآىِٕهٖ وَجَعَلْنٰهُ هُدًی لِّبَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ۚ

و به تحقیق که تورات را به موسی عطا کردیم، پس -ای رسول- در مورد دیدار خودت با موسی در شب إسراء و معراج در تردید نباش، و کتاب نازل‌شده بر موسی علیه السلام را مایۀ هدایت از گمراهی برای بنی‌اسرائیل قرار دادیم.

24 : 32

وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ اَىِٕمَّةً یَّهْدُوْنَ بِاَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوْا ؕ۫— وَكَانُوْا بِاٰیٰتِنَا یُوْقِنُوْنَ ۟

و برخی از بنی اسرائیل را چون بر اجرای اوامر الهی و دوری از منکرات و بر سختی های موجود در راه دعوت، صبر پیشه کردند، و آیات نازل شده بر پیامبران را به صورت قطعی قبول می کردند؛ پیشوایانی قرار دادیم که مردم در راه حق به آنان اقتدا می کردند، و به فرمان و پشتیبانی ما، مردم را به سوی حق راهنمایی می کردند.

25 : 32

اِنَّ رَبَّكَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ فِیْمَا كَانُوْا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

و - ای رسول- به تحقیق که پروردگار تو همان ذاتی است که در روز قیامت در آنچه که در دنیا در باره آن اختلاف می‌ورزیدند داوری می‌کند، آن‌گاه حقگو را از یاوه‌گو آشکار می‌گرداند، و هر یک را به آنچه که سزاوارش است جزا می‌دهد.

26 : 32

اَوَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ كَمْ اَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنَ الْقُرُوْنِ یَمْشُوْنَ فِیْ مَسٰكِنِهِمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ ؕ— اَفَلَا یَسْمَعُوْنَ ۟

آیا اینها کور شده‌اند و برای‌شان آشکار نشده است که چه بسیار امت‌هایی را قبل از آنها نابود کردیم؟! درحالی‌که در مسکن‌های آنها که قبل از نابودی‌شان در آنها سکونت می‌کردند راه می‌روند، اما از حال‌شان پند نمی‌گیرند. به‌راستی‌که در نابودی آن امت‌ها به‌سبب کفر و گناهانشان، پندهایی است که بر راستگویی رسولان‌شان که از جانب الله نزد آنها آمدند به آنها استدلال می‌شود. پس آیا این تکذیب‌ کنندگان آیاتِ الله را به نیت پذیرش و پند گرفتن نمی‌شنوند؟!

27 : 32

اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّا نَسُوْقُ الْمَآءَ اِلَی الْاَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهٖ زَرْعًا تَاْكُلُ مِنْهُ اَنْعَامُهُمْ وَاَنْفُسُهُمْ ؕ— اَفَلَا یُبْصِرُوْنَ ۟

آیا این تکذیب‌کنندگان رستاخیز ندیده‌اند که ما آب باران را به زمین خشک و بی‌گیاهی می‌فرستیم، آن‌گاه با آن آب، کِشتی که شتران و گاوها و گوسفندانشان، و خودشان از آن می‌خورند درمی‌آوریم؟! آیا این امر را نمی‌بینند، و درک نمی‌کنند که ذاتی‌که زمین خشک را رویانیده است بر زنده‌کردن مردگان نیز توانا است؟!

28 : 32

وَیَقُوْلُوْنَ مَتٰی هٰذَا الْفَتْحُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

و تکذیب‌کنندگان رستاخیز با درخواست تعجیل در عذاب می‌گویند: حکمی که ادعا می‌کنید میان ما و شما در روز قیامت داوری خواهد کرد، و مقصد ما جهنم و مقصد شما بهشت است چه زمانی است؟!

29 : 32

قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لَا یَنْفَعُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْۤا اِیْمَانُهُمْ وَلَا هُمْ یُنْظَرُوْنَ ۟

- ای رسول- به آنها بگو: این موعد روز قیامت است، که روز داوری میان بندگان است آن‌گاه که ایمان کسانی‌که در دنیا به الله کفر ورزیده‌اند پس از مشاهدۀ روز قیامت سودی نمی‌رساند، و به آنها مهلت نیز داده نمی‌شود تا به‌سوی پروردگارشان توبه کنند و به‌سوی او بازگردند.

30 : 32

فَاَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ اِنَّهُمْ مُّنْتَظِرُوْنَ ۟۠

پس -ای رسول- از اینها پس از اینکه در گمراهی خویش ثابت ماندند روی گردان، و منتظر امری باش که به آنها می‌رسد، چون آنها نیز عذابی را که به آنها وعده می‌دهی انتظار می‌کشند.

这业中每段经文的优越:

• عذاب الكافر في الدنيا وسيلة لتوبته.

عذاب کافر در دنیا وسیله‌ای برای توبۀ او است.

• ثبوت اللقاء بين نبينا صلى الله عليه وسلم وموسى عليه السلام ليلة الإسراء والمعراج.

ثبوت دیدار میان پیامبرمان صلی الله علیه وسلم و موسی علیه السلام در شب إسراء و معراج.

• الصبر واليقين صفتا أهل الإمامة في الدين.

صبر و یقین دو صفت پیشوایان دینی هستند.