የይዘት ትርጉም አንቀጽ 213 ምዕራፍ ሱረቱ አል-በቀራህ - የሙኽተሰር ቁርአን ተፍሲር ትርጉም በአሳሚኛ - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 213

كَانَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً ۫— فَبَعَثَ اللّٰهُ النَّبِیّٖنَ مُبَشِّرِیْنَ وَمُنْذِرِیْنَ ۪— وَاَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتٰبَ بِالْحَقِّ لِیَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیْمَا اخْتَلَفُوْا فِیْهِ ؕ— وَمَا اخْتَلَفَ فِیْهِ اِلَّا الَّذِیْنَ اُوْتُوْهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَیِّنٰتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۚ— فَهَدَی اللّٰهُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لِمَا اخْتَلَفُوْا فِیْهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِهٖ ؕ— وَاللّٰهُ یَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ اِلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

আৰম্ভণিতে সকলো মানুহ এটাই উম্মত আছিল। হিদায়তৰ ওপৰত সকলোৱে একমত আৰু আদি পিতা আদমৰ দ্বীনৰ অনুসাৰী আছিল। অৱশেষত চয়তানে সিহঁতক পথভ্ৰষ্ট কৰিলে, মতানৈক্য সৃষ্টি হ'ল। কিছুমান মুমিন আকৌ কিছুমান কাফিৰ হৈ গ'ল। সেয়ে আল্লাহে ৰাছুল প্ৰেৰণ কৰিলে যাতে ঈমান্দাৰসকলক আৰু আনুগত্যকাৰীসকলক সুসংবাদ দিয়ে আৰু কাফিৰসকলক কঠিন শাস্তিৰ ভয় দেখুৱায়, যি শাস্তি সম্পৰ্কে সিহঁতক সতৰ্ক কৰা হৈছে। লগতে আল্লাহে তেওঁৰ ৰাছুলসকলৰ প্ৰতি সন্দেহমুক্ত সত্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত কিতাপ অৱতীৰ্ণ কৰিছে। যাতে সেইবোৰ বিষয় মীমাংসা কৰিব পাৰে যিবোৰ বিষয়ে মানুহে মতানৈক্য কৰিছিল। লগতে আল্লাহে অৱতীৰ্ণ কৰা তাওৰাত সম্পৰ্কেও সেই ইয়াহুদীসকলেই মতভেদ সৃষ্টি কৰিছিল যিসকলক ইয়াৰ জ্ঞান দিয়া হৈছিল। আৰু সিহঁতৰ ওচৰত এই কথা আহি পাইছিল যে, এয়া আল্লাহৰ সত্য পুথি, য’ত মতভেদ কৰাৰ কোনো স্থান নাই। কিন্তু আল্লাহে তেওঁৰ ইচ্ছাত মুমিনসকলক হিদায়ত আৰু পথভ্ৰষ্টতাৰ মাজত পাৰ্থক্য কৰাৰ তাওফীক প্ৰদান কৰিছে। আল্লাহে যাক ইচ্ছা কৰে হিদায়ত প্ৰদান কৰে, য’ত কোনো বক্ৰতা নাই।

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• ترك شكر الله تعالى على نعمه وترك استعمالها في طاعته يعرضها للزوال ويحيلها بلاءً على صاحبها.

আল্লাহৰ নিয়ামতৰ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন নকৰা আৰু সেই নিয়ামতবোৰক আল্লাহৰ আনুগত্যত ব্যৱহাৰ নকৰাৰ কাৰণে তাক ধ্বংসৰ পিনে লৈ যায়। আৰু সেই নিয়ামত মানুহৰ বাবে পৰীক্ষা হৈ যায়।

• الأصل أن الله خلق عباده على فطرة التوحيد والإيمان به، وإبليس وأعوانه هم الذين صرفوهم عن هذه الفطرة إلى الشرك به.

দৰাচলতে আল্লাহে তেওঁৰ বান্দাসকলক স্বভাৱগত ভাৱে তাওহীদ আৰু ঈমানৰ সৈতে সৃষ্টি কৰিছে। কিন্তু ইবলীচ আৰু তাৰ সহযোগীসকলে সিহঁতক ইয়াৰ পৰা আঁতৰাই শ্বিৰ্কৰ পিনে লৈ যায়।

• أعظم الخذلان الذي يؤدي للفشل أن تختلف الأمة في كتابها وشريعتها، فيكفّر بعضُها بعضًا، ويلعن بعضُها بعضًا.

আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত, যিয়ে উম্মতক অসফলতাৰ পিনে লৈ যায় সেইটো হৈছে, মানুহে নিজৰ পুথি আৰু চৰীয়ত সম্পৰ্কে মতানৈক্যত লিপ্ত হোৱা। ইজনে সিজনক কাফিৰ আখ্যা দিয়া আৰু পৰস্পৰে পৰস্পৰক অভিশাপ কৰা।

• الهداية للحق الذي يختلف فيه الناس، ومعرفة وجه الصواب بيد الله، ويُطلب منه تعالى بالإيمان به والانقياد له.

যিবোৰ বিষয়ত মানুহে মতানৈক্য কৰিছে, তেনে বিষয়ত সত্যৰ সন্ধান দিয়া আৰু সত্য অৱগত কৰোৱাৰ দায়িত্ব আল্লাহৰ। সেয়ে আল্লাহৰ প্ৰতি ঈমান পোষণ কৰি লগতে তেওঁৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পণ কৰি হিদায়ত কামনা কৰা উচিত।

• الابتلاء سُنَّة الله تعالى في أوليائه، فيبتليهم بقدر ما في قلوبهم من الإيمان به والتوكل عليه.

আল্লাহে সদায় তেওঁৰ প্ৰিয় বান্দাক পৰীক্ষা কৰে। আল্লাহৰ প্ৰতি ঈমান আৰু ভৰসাৰ অনুপাতে আল্লাহে বান্দাক পৰীক্ষা কৰে।

• من أعظم ما يعين على الصبر عند نزول البلاء، الاقتداء بالصالحين وأخذ الأسوة منهم.

পৰীক্ষা বা বিপদ-আপদৰ সময়ত ধৈৰ্য ধৰিবলৈ যিটো বস্তু আটাইতকৈ বেছি প্ৰেৰণা যোগায় সেয়া হৈছে, আল্লাহৰ নেক বান্দাসকলৰ অনুসৰণ আৰু তেওঁলোকৰ আদৰ্শ গ্ৰহণ।