የይዘት ትርጉም አንቀጽ 141 ምዕራፍ ሱረቱ አል-አንዓም - الترجمة السنهالية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 141

وَهُوَ الَّذِیْۤ اَنْشَاَ جَنّٰتٍ مَّعْرُوْشٰتٍ وَّغَیْرَ مَعْرُوْشٰتٍ وَّالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا اُكُلُهٗ وَالزَّیْتُوْنَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَّغَیْرَ مُتَشَابِهٍ ؕ— كُلُوْا مِنْ ثَمَرِهٖۤ اِذَاۤ اَثْمَرَ وَاٰتُوْا حَقَّهٗ یَوْمَ حَصَادِهٖ ۖؗ— وَلَا تُسْرِفُوْا ؕ— اِنَّهٗ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِیْنَ ۟ۙ

මුදුන් මුල් වලින් තොරව මහපොළොව මතුපිටින් ව්යාප්තව වැඩෙන වතු හා මුදුන් මුල් සහිත උසින් වැඩෙන වතු සුවිශුද්ධ අල්ලාහ් මැව්වේය. ඔහු ඉඳි ගස් මැව්වේය. විවිධ ස්වරූපයන් හා රසයෙන් යුත් විවිධ පැළෑටි මැව්වේය. ඔලිව් හා දෙළුම් ද ඒවාට සමාන දෑ ද සුවයෙන් වෙනස් වූ දෑ ද ඔහු මැව්වේය. අහෝ ජනයිනි! ඒවා පලගැන්වූ විට එවායින් ඔබ අනුභව කරනු. ඒවා නෙළා ගන්නා දින එහි සතු සකාතය ඉටු කරනු. අනුභවයේ හා වියදම් කිරීමෙහි ආගමානුගත කළ සීමාවන් උල්ලංඝනය නොකරනු. ඒ දෙකෙහි හෝ ඒ දෙක හැර වෙනත් දෑහි තම සීමාවන් ඉක්මවා කටයුතු කරන්නන්හට අල්ලාහ් ප්රිය කරන්නේ නැත.සැබැවින්ම සියල්ල මැව්වේ ඔහුය. ඔහු එය තම ගැත්තන් හට අනුමත කර ඇත. එහෙයින් ඒවා තහනම් කිරීමට දේව ආදේශකයින්හට කිසිදු අයිතියක් නැත.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• ذم الله المشركين بسبع صفات هي : الخسران والسفاهة وعدم العلم وتحريم ما رزقهم الله والافتراء على الله والضلال وعدم الاهتداء؛ فهذه أمور سبعة، وكل واحد منها سبب تام في حصول الذم.

අල්ලාහ්ට ආදේශ කරන්නන්ව ගුණාංග හතකින් අල්ලාහ් අපහාසයට ලක් කරන්නේය. ඒවානම්: පරාජය අත්විඳීම, අධමකම, අඥානකම, අල්ලාහ් ඔවුනට පෝෂණය කළ දෑ තහනම් කිරීම, අල්ලාහ් මත බොරු ගෙතීම, නොමග යෑම, යහමග නොලැබීම යන කරුණු හතයි. මේ සෑම එකක්ම අපහාසයට ලක්වීමට පූර්ණ හේතුවක් වන්නේය.

• الأهواء سبب تحريم ما أحل الله وتحليل ما حرم الله.

අල්ලාහ් අනුමත කළ දෑ තහනම් කිරීමටත් ඔහු තහනම් කළ දෑ අනුමත කිරීමටත් ආශාවන් හේතුවක් වනු ඇත.

• وجوب الزكاة في الزروع والثمار عند حصادها، مع جواز الأكل منها قبل إخراج زكاتها، ولا يُحْسَب من الزكاة.

භෝග වගාව හා පළතුරු වගාවෙහි අස්වැනු නෙළන අවස්ථාවේ ඒ සඳහා සකාත් දීමේ අනිවාර්යයභාවය. සකාත් නිකුත් කිරීමට පෙර එයින් අනුභව කිරීමේ අනුමැතිය ඇති අතර එය සකාත් වශයෙන් ගණන් ගනු නොලැබේ.

• التمتع بالطيبات مع عدم الإسراف ومجاوزة الحد في الأكل والإنفاق.

අනුභව කිරීමෙහි හා වියදම් කිරීමෙහි සීමාව ඉක්මවා නොයමින් නාස්තියෙන් තොර ව යහපත් පිවිතුරු දෑ භුක්ති විඳීම.