የይዘት ትርጉም አንቀጽ 146 ምዕራፍ ሱረቱ አን-ኒሳዕ - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 146

إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ وَأَصۡلَحُواْ وَٱعۡتَصَمُواْ بِٱللَّهِ وَأَخۡلَصُواْ دِينَهُمۡ لِلَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَعَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَسَوۡفَ يُؤۡتِ ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَجۡرًا عَظِيمٗا

Мунофиқлигидан тавба қилиб, Аллоҳга қайтган, ботинини ўнглаб, Аллоҳга берган аҳдини маҳкам тутган, амалини ҳеч бир риё аралаштирмасдан холис Аллоҳ учун қилган кишилар бундан мустасно. Улар бу дунёда ҳам, охиратда ҳам мўминлар билан бир сафдадирлар. Яқинда Аллоҳ мўминларга кўп-кўп савоблар берур.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• بيان صفات المنافقين، ومنها: حرصهم على حظ أنفسهم سواء كان مع المؤمنين أو مع الكافرين.

Юқоридаги оятларда мунофиқларнинг сифатлари баён қилинди. Энг кўзга кўринганларидан бири фақат ва фақат ўзларини ўйлашлари, худбинликларидир. Улар учун мўминлар сафида бўладиларми, кофирлар сафидами, фарқи йўқ. Асосийси ўзлари тинч-омон бўлсалар бўлди.

• أعظم صفات المنافقين تَذَبْذُبُهم وحيرتهم واضطرابهم، فلا هم مع المؤمنين حقًّا ولا مع الكافرين.

Мунофиқларнинг энг бўртиб кўринадиган белгиларидан бири доимий ҳайронликда, изтиробда, аросатда қолишларидир. Улар на чин мўминлардир ва на чин кофирлар.

• النهي الشديد عن اتخاذ الكافرين أولياء من دون المؤمنين.

Мўминларни қўйиб, кофирларни дўст тутишдан қаттиқ қайтариляпти.

• أعظم ما يتقي به المرء عذاب الله تعالى في الآخرة هو الإيمان والعمل الصالح.

Кишини Аллоҳнинг охиратдаги азобидан асрайдиган энг катта омил унинг иймони ва солиҳ амалидир.